biczowniczy

biczowniczy

Polish

Etymology

From biczownik +‎ -y. First attested in 1809.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.t͡ʂɔvˈɲi.t͡ʂɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɨ
• Syllabification: bi‧czow‧ni‧czy

Adjective

biczowniczy (not comparable)

1. (relational, religion) flagellant's, flagellator's

Declension

Declension of biczowniczy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	biczowniczy		biczownicze	biczownicza	biczowniczy	biczownicze
genitive	biczowniczego			biczowniczej	biczowniczych
dative	biczowniczemu				biczowniczym
accusative	biczowniczego	biczowniczy	biczownicze	biczowniczą	biczowniczych	biczownicze
instrumental	biczowniczym				biczowniczymi
locative				biczowniczej	biczowniczych

Related terms

adjective

• biczowy

 

nouns

• bicz
• biczownica
• biczownik
• biczyk
• biczysko

 

verbs

• biczować impf, ubiczować pf
• bić impf
• wybiczować pf

 

References

1. Michał Abraham Trotz (1809) Nouveau dictionnaire françois, allemand et polonois: enrichi de plusieurs exemples de l'histoire polonoise, des termes ordinaires des arts, de plus nouveaux mots et des remarques de grammaire les plus necessaires, avec une liste alphabetique des poetes et de meilleurs livres polonois‎
2. biczowniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• biczowniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• biczowniczy in Polish dictionaries at PWN