bibliograf

bibliograf

Polish

Etymology

From biblio- +‎ -graf. First attested in 1801.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /biˈbljɔ.ɡraf/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɡraf
• Syllabification: bi‧blio‧graf

Noun

bibliograf m pers (feminine bibliografka)

1. bibliographer

Declension

Declension of bibliograf

	singular	plural
nominative	bibliograf	bibliografowie
genitive	bibliografa	bibliografów
dative	bibliografowi	bibliografom
accusative	bibliografa	bibliografów
instrumental	bibliografem	bibliografami
locative	bibliografie	bibliografach
vocative	bibliografie	bibliografowie

Related terms

adjective

• bibliograficzny

 

adverb

• bibliograficznie

 

noun

• bibliografia

 

References

1. Władysław Knapiński (326) Materiały, notatki i wycinki z gazet ks. Władysława Knapińskiego, dotyczące zakonów w Polsce i za granicą, zbierane do prac autorskich i redakcyjnych‎, page 1801
2. bibliograf in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• bibliograf in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bibliograf in Polish dictionaries at PWN

---

Romanian

Etymology

From French bibliographe.

Noun

bibliograf m (plural bibliografi)

1. bibliographer

Declension

Declension of bibliograf

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) bibliograf	bibliograful	(niște) bibliografi	bibliografii
genitive/dative	(unui) bibliograf	bibliografului	(unor) bibliografi	bibliografilor
vocative	bibliografule		bibliografilor

---

Volapük

Noun

bibliograf (nominative plural bibliografs)

1. bibliography

Declension

declension of bibliograf

	singular	plural
nominative	bibliograf	bibliografs
genitive	bibliografa	bibliografas
dative	bibliografe	bibliografes
accusative	bibliografi	bibliografis
vocative 1	o bibliograf!	o bibliografs!
predicative 2	bibliografu	bibliografus

• ¹ status as a case is disputed
• ² in later, non-classical Volapük only

Derived terms

• bibliografan
• bibliografik