bibitor
Latin
Etymology
From bibō (“drink”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈbi.bi.tor/, [ˈbɪbɪt̪ɔr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈbi.bi.tor/, [ˈbiːbit̪or]
Noun
bibitor m (genitive bibitōris); third declension
- a drinker, toper
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | bibitor | bibitōrēs |
Genitive | bibitōris | bibitōrum |
Dative | bibitōrī | bibitōribus |
Accusative | bibitōrem | bibitōrēs |
Ablative | bibitōre | bibitōribus |
Vocative | bibitor | bibitōrēs |
Related terms
- bibāx
- bibilis
- bibiō
- bibō
- bibōnius
- bibōsus
- bibulus
Descendants
- Aromanian: biutor
- Asturian: bebedor
- Catalan: bevedor
- French: buveur
- Friulian: bevidôr
- Italian: bevitore, bibitore
- Portuguese: bebedor
- Romanian: băutor
- Sardinian: bibidore, bidore, bidori, vividore
- Sicilian: vivituri
- Spanish: bebedor
- Venetian: bevidor
References
- “bibitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- bibitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- bibitor in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016