białościenny

białościenny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ ściana +‎ -ny. First attested in 1841.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /bja.wɔɕˈt͡ɕɛn.nɨ/
• Rhymes: -ɛnnɨ
• Syllabification: bia‧łoś‧cien‧ny

Adjective

białościenny (not comparable)

1. (rare) white-walled

Declension

Declension of białościenny

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białościenny		białościenne	białościenna	białościenni	białościenne
genitive	białościennego			białościennej	białościennych
dative	białościennemu				białościennym
accusative	białościennego	białościenny	białościenne	białościenną	białościennych	białościenne
instrumental	białościennym				białościennymi
locative				białościennej	białościennych

References

1. Adam Rogalski (1841) Słownik rossyjsko-polski‎, volume 1, A - H, page 60
2. białościenny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• białościenny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• białościenny in Polish dictionaries at PWN