białoskóry

białoskóry

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ skóra +‎ -y. First attested in the.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /bja.wɔsˈku.rɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -urɨ
• Syllabification: bia‧łos‧kó‧ry

Adjective

białoskóry (not comparable)

1. (literary) white-skinned, pale-skinned, Caucasian, white

   Synonym: biały

Declension

Declension of białoskóry

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białoskóry		białoskóre	białoskóra	białoskórzy	białoskóre
genitive	białoskórego			białoskórej	białoskórych
dative	białoskóremu				białoskórym
accusative	białoskórego	białoskóry	białoskóre	białoskórą	białoskórych	białoskóre
instrumental	białoskórym				białoskórymi
locative				białoskórej	białoskórych

References

1. Gazeta Warszawska‎, issue 41, 1794, page 1040
2. białoskóry in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• białoskóry in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• białoskóry in Polish dictionaries at PWN