białoskórniczy

białoskórniczy

Polish

Etymology

From białoskórnik +‎ -y. First attested in 1815.[1][2]

Pronunciation

• IPA^(key): /bja.wɔs.kurˈɲi.t͡ʂɨ/
• Rhymes: -it͡ʂɨ
• Syllabification: bia‧łos‧kór‧ni‧czy

Adjective

białoskórniczy (not comparable)

1. (artisanry, relational) of a person specializing in or the craft of tanning leather for clothing

Declension

Declension of białoskórniczy

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	białoskórniczy		białoskórnicze	białoskórnicza	białoskórniczy	białoskórnicze
genitive	białoskórniczego			białoskórniczej	białoskórniczych
dative	białoskórniczemu				białoskórniczym
accusative	białoskórniczego	białoskórniczy	białoskórnicze	białoskórniczą	białoskórniczych	białoskórnicze
instrumental	białoskórniczym				białoskórniczymi
locative				białoskórniczej	białoskórniczych

Related terms

adjective

• biały

 

nouns

• białoskórnictwo
• białoskórnik
• skóra

 

References

1. Gazeta Warszawska‎, issue 89, 1815, page 18
2. białoskórniczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• białoskórniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• białoskórniczy in Polish dictionaries at PWN