białoczelny
Polish
Etymology
From biały + -o- + czelny. First attested in 1826.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bja.wɔˈt͡ʂɛl.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛlnɨ
- Syllabification: bia‧ło‧czel‧ny
Adjective
białoczelny (not comparable)
- having a white forehead
Declension
Declension of białoczelny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | białoczelny | białoczelne | białoczelna | białoczelni | białoczelne | ||
| genitive | białoczelnego | białoczelnej | białoczelnych | ||||
| dative | białoczelnemu | białoczelnym | |||||
| accusative | białoczelnego | białoczelny | białoczelne | białoczelną | białoczelnych | białoczelne | |
| instrumental | białoczelnym | białoczelnymi | |||||
| locative | białoczelnej | białoczelnych | |||||
Derived terms
noun
- gęś białoczelna
References
- Monitor Warszawski, issue 24, 1826, page 110
- białoczelny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- białoczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- białoczelny in Polish dictionaries at PWN