ランク
Japanese
Noun
ランク (rōmaji ranku)
- rank (position on a list)
Compounds
- ランクアップ
Verb
ランクする (rōmaji ranku suru)
- to rank, have a certain rank (e.g. rank as 3rd)
Conjugation
Conjugation of "ランクする" (See Appendix:Japanese verbs.)
Stem forms | ||||
---|---|---|---|---|
Imperfective (未然形) | ランクし | ranku shi | ||
Continuative (連用形) | ランクし | ranku shi | ||
Terminal (終止形) | ランクする | ranku suru | ||
Attributive (連体形) | ランクする | ranku suru | ||
Hypothetical (仮定形) | ランクすれ | ranku sure | ||
Imperative (命令形) | ランクせよ¹ ランクしろ² | ranku seyo¹ ranku shiro² | ||
Key constructions | ||||
Passive | ランクされる | ranku sareru | ||
Causative | ランクさせる ランクさす | ranku saseru ranku sasu | ||
Potential | ランクできる | ranku dekiru | ||
Volitional | ランクしよう | ranku shiyō | ||
Negative | ランクしない | ranku shinai | ||
Negative continuative | ランクせず | ranku sezu | ||
Formal | ランクします | ranku shimasu | ||
Perfective | ランクした | ranku shita | ||
Conjunctive | ランクして | ranku shite | ||
Hypothetical conditional | ランクすれば | ranku sureba | ||
¹ Written imperative ² Spoken imperative |