bezwolnie
Polish
Etymology
From bezwolny + -ie. [First attested in 1807.][1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bɛzˈvɔl.ɲɛ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔlɲɛ
- Syllabification: bez‧wol‧nie
Adverb
bezwolnie (not comparable)
- will-lessly
- bezwolnie poddać się/poddawać się czemuś ― to succumb to something willlessly
Related terms
adjective
- bezwolny
nouns
- bezwola
- bezwolność
- wola
verb
- woleć
References
- Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego: A - L - Volume 1, page 90
- bezwolnie in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bezwolnie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bezwolnie in Polish dictionaries at PWN