beyan

beyan

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بیان‎.

Noun

beyan (definite accusative beyanı, plural beyanlar)

1. declaration, statement, announcement

   Synonym: deklarasyon

Declension

Inflection
Nominative	beyan
Definite accusative	beyanı
	Singular	Plural
Nominative	beyan	beyanlar
Definite accusative	beyanı	beyanları
Dative	beyana	beyanlara
Locative	beyanda	beyanlarda
Ablative	beyandan	beyanlardan
Genitive	beyanın	beyanların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular beyanım beyanlarım 2nd singular beyanın beyanların 3rd singular beyanı beyanları 1st plural beyanımız beyanlarımız 2nd plural beyanınız beyanlarınız 3rd plural beyanları beyanları Definite accusative Singular Plural 1st singular beyanımı beyanlarımı 2nd singular beyanını beyanlarını 3rd singular beyanını beyanlarını 1st plural beyanımızı beyanlarımızı 2nd plural beyanınızı beyanlarınızı 3rd plural beyanlarını beyanlarını Dative Singular Plural 1st singular beyanıma beyanlarıma 2nd singular beyanına beyanlarına 3rd singular beyanına beyanlarına 1st plural beyanımıza beyanlarımıza 2nd plural beyanınıza beyanlarınıza 3rd plural beyanlarına beyanlarına Locative Singular Plural 1st singular beyanımda beyanlarımda 2nd singular beyanında beyanlarında 3rd singular beyanında beyanlarında 1st plural beyanımızda beyanlarımızda 2nd plural beyanınızda beyanlarınızda 3rd plural beyanlarında beyanlarında Ablative Singular Plural 1st singular beyanımdan beyanlarımdan 2nd singular beyanından beyanlarından 3rd singular beyanından beyanlarından 1st plural beyanımızdan beyanlarımızdan 2nd plural beyanınızdan beyanlarınızdan 3rd plural beyanlarından beyanlarından Genitive Singular Plural 1st singular beyanımın beyanlarımın 2nd singular beyanının beyanlarının 3rd singular beyanının beyanlarının 1st plural beyanımızın beyanlarımızın 2nd plural beyanınızın beyanlarınızın 3rd plural beyanlarının beyanlarının