bewijsstuk
Dutch
Etymology
Compound of bewijzen + stuk.
Pronunciation
- IPA(key): /bəˈʋɛi̯(s)ˌstʏk/
- Hyphenation: be‧wijs‧stuk
Noun
bewijsstuk n (plural bewijsstukken, diminutive bewijsstukje n)
- A piece of evidence, esp. an attesting document.