ῥαβδομαντεία

ῥαβδομαντεία

Ancient Greek

Etymology

From ῥάβδος (rhábdos, “rod”) +‎ μαντεία (manteía, “divination”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /r̥ab.do.man.těː.aː/ → /raβ.ðo.manˈti.a/ → /rav.ðo.manˈdi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥ab.do.man.těː.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /rab.do.manˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /raβ.ðo.manˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /rav.ðo.manˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /rav.ðo.manˈdi.a/

Noun

ῥᾰβδομᾰντείᾱ • (rhabdomanteíā) f (genitive ῥᾰβδομᾰντείᾱς); first declension

1. divination by means of a rod; rhabdomancy

Inflection

First declension of ἡ ῥᾰβδομᾰντείᾱ; τῆς ῥᾰβδομᾰντείᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ῥᾰβδομᾰντείᾱ hē rhabdomanteíā	τὼ ῥᾰβδομᾰντείᾱ tṑ rhabdomanteíā	αἱ ῥᾰβδομᾰντεῖαι hai rhabdomanteîai
Genitive	τῆς ῥᾰβδομᾰντείᾱς tês rhabdomanteíās	τοῖν ῥᾰβδομᾰντείαιν toîn rhabdomanteíain	τῶν ῥᾰβδομᾰντειῶν tôn rhabdomanteiôn
Dative	τῇ ῥᾰβδομᾰντείᾳ têi rhabdomanteíāi	τοῖν ῥᾰβδομᾰντείαιν toîn rhabdomanteíain	ταῖς ῥᾰβδομᾰντείαις taîs rhabdomanteíais
Accusative	τὴν ῥᾰβδομᾰντείᾱν tḕn rhabdomanteíān	τὼ ῥᾰβδομᾰντείᾱ tṑ rhabdomanteíā	τᾱ̀ς ῥᾰβδομᾰντείᾱς tā̀s rhabdomanteíās
Vocative	ῥᾰβδομᾰντείᾱ rhabdomanteíā	ῥᾰβδομᾰντείᾱ rhabdomanteíā	ῥᾰβδομᾰντεῖαι rhabdomanteîai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ῥαβδομαντεία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ῥαβδομαντεία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette