ῥέπων

ῥέπων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /r̥é.pɔːn/ → /ˈre.pon/ → /ˈre.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /r̥é.pɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈr̥ɛ.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈre.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈre.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈre.pon/

Participle

ῥέπων • (rhépōn) m (feminine ῥέπουσᾰ, neuter ῥέπον); first/third declension

1. present active participle of ῥέπω (rhépō)

Inflection

First and third declension of ῥέπων; ῥέπουσᾰ; ῥέπον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ῥέπων rhépōn	ῥέπουσᾰ rhépousa	ῥέπον rhépon		ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte		ῥέποντες rhépontes	ῥέπουσαι rhépousai	ῥέποντᾰ rhéponta
Genitive		ῥέποντος rhépontos	ῥεπούσης rhepoúsēs	ῥέποντος rhépontos		ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥεπούσαιν rhepoúsain	ῥεπόντοιν rhepóntoin		ῥεπόντων rhepóntōn	ῥεπουσῶν rhepousôn	ῥεπόντων rhepóntōn
Dative		ῥέποντῐ rhéponti	ῥεπούσῃ rhepoúsēi	ῥέποντῐ rhéponti		ῥεπόντοιν rhepóntoin	ῥεπούσαιν rhepoúsain	ῥεπόντοιν rhepóntoin		ῥέπουσῐ / ῥέπουσῐν rhépousi(n)	ῥεπούσαις rhepoúsais	ῥέπουσῐ / ῥέπουσῐν rhépousi(n)
Accusative		ῥέποντᾰ rhéponta	ῥέπουσᾰν rhépousan	ῥέπον rhépon		ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte		ῥέποντᾰς rhépontas	ῥεπούσᾱς rhepoúsās	ῥέποντᾰ rhéponta
Vocative		ῥέπων rhépōn	ῥέπουσᾰ rhépousa	ῥέπον rhépon		ῥέποντε rhéponte	ῥεπούσᾱ rhepoúsā	ῥέποντε rhéponte		ῥέποντες rhépontes	ῥέπουσαι rhépousai	ῥέποντᾰ rhéponta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ῥεπόντως rhepóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.