ῥέγμα
Ancient Greek
Etymology
From ῥέζω (rhézō, “to dye”) and the suffix -μα (-ma).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /r̥éŋ.ma/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈreɡ.ma/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈreɣ.ma/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈreɣ.ma/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈreɣ.ma/
Noun
ῥέγμᾰ • (rhégma) n (genitive ῥέγμᾰτος); third declension
- That which is dyed
Inflection
Third declension of τὸ ῥέγμᾰ; τοῦ ῥέγμᾰτος (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ ῥέγμᾰ tò rhégma | τὼ ῥέγμᾰτε tṑ rhégmate | τᾰ̀ ῥέγμᾰτᾰ tà rhégmata | ||||||||||
Genitive | τοῦ ῥέγμᾰτος toû rhégmatos | τοῖν ῥεγμᾰ́τοιν toîn rhegmátoin | τῶν ῥεγμᾰ́των tôn rhegmátōn | ||||||||||
Dative | τῷ ῥέγμᾰτῐ tôi rhégmati | τοῖν ῥεγμᾰ́τοιν toîn rhegmátoin | τοῖς ῥέγμᾰσῐ / ῥέγμᾰσῐν toîs rhégmasi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ ῥέγμᾰ tò rhégma | τὼ ῥέγμᾰτε tṑ rhégmate | τᾰ̀ ῥέγμᾰτᾰ tà rhégmata | ||||||||||
Vocative | ῥέγμᾰ rhégma | ῥέγμᾰτε rhégmate | ῥέγμᾰτᾰ rhégmata | ||||||||||
Notes: |
|
Further reading
- “ῥέγμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ῥέγμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette