ὑψίκομος

ὑψίκομος

Ancient Greek

Etymology

ὕψῐ (húpsi, “on high”) +‎ κόμη (kómē, “hair of the head”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hyp.sí.ko.mos/ → /ypˈsi.ko.mos/ → /ipˈsi.ko.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hyp.sí.ko.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ypˈsi.ko.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ypˈsi.ko.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ypˈsi.ko.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ipˈsi.ko.mos/

Adjective

ῠ̔ψῐ́κομος • (hupsíkomos) m or f (neuter ῠ̔ψῐ́κομον); second declension

1. with high-bound tresses
2. with lofty foliage

Declension

Second declension of ῠ̔ψῐ́κομος; ῠ̔ψῐ́κομον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ῠ̔ψῐ́κομος hupsíkomos	ῠ̔ψῐ́κομον hupsíkomon		ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō	ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō		ῠ̔ψῐ́κομοι hupsíkomoi	ῠ̔ψῐ́κομᾰ hupsíkoma
Genitive		ῠ̔ψῐκόμου hupsikómou	ῠ̔ψῐκόμου hupsikómou		ῠ̔ψῐκόμοιν hupsikómoin	ῠ̔ψῐκόμοιν hupsikómoin		ῠ̔ψῐκόμων hupsikómōn	ῠ̔ψῐκόμων hupsikómōn
Dative		ῠ̔ψῐκόμῳ hupsikómōi	ῠ̔ψῐκόμῳ hupsikómōi		ῠ̔ψῐκόμοιν hupsikómoin	ῠ̔ψῐκόμοιν hupsikómoin		ῠ̔ψῐκόμοις hupsikómois	ῠ̔ψῐκόμοις hupsikómois
Accusative		ῠ̔ψῐ́κομον hupsíkomon	ῠ̔ψῐ́κομον hupsíkomon		ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō	ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō		ῠ̔ψῐκόμους hupsikómous	ῠ̔ψῐ́κομᾰ hupsíkoma
Vocative		ῠ̔ψῐ́κομε hupsíkome	ῠ̔ψῐ́κομον hupsíkomon		ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō	ῠ̔ψῐκόμω hupsikómō		ῠ̔ψῐ́κομοι hupsíkomoi	ῠ̔ψῐ́κομᾰ hupsíkoma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ῠ̔ψῐκόμως hupsikómōs			ῠ̔ψῐκομώτερος hupsikomṓteros			ῠ̔ψῐκομώτᾰτος hupsikomṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• ὑψίκομος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑψίκομος in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὑψίκομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette