ὑπόνομος

ὑπόνομος

Ancient Greek

Etymology

From ὑπονέμομαι (huponémomai, “to undermine”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pó.no.mos/ → /yˈpo.no.mos/ → /iˈpo.no.mos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pó.no.mos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpo.no.mos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpo.no.mos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpo.no.mos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpo.no.mos/

Adjective

ὑπόνομος • (hupónomos) m or f (neuter ὑπόνομον); second declension

1. undermined, underground, subterranean

Declension

Second declension of ὑπόνομος; ὑπόνομον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὑπόνομος hupónomos	ὑπόνομον hupónomon		ὑπονόμω huponómō	ὑπονόμω huponómō		ὑπόνομοι hupónomoi	ὑπόνομᾰ hupónoma
Genitive		ὑπονόμου huponómou	ὑπονόμου huponómou		ὑπονόμοιν huponómoin	ὑπονόμοιν huponómoin		ὑπονόμων huponómōn	ὑπονόμων huponómōn
Dative		ὑπονόμῳ huponómōi	ὑπονόμῳ huponómōi		ὑπονόμοιν huponómoin	ὑπονόμοιν huponómoin		ὑπονόμοις huponómois	ὑπονόμοις huponómois
Accusative		ὑπόνομον hupónomon	ὑπόνομον hupónomon		ὑπονόμω huponómō	ὑπονόμω huponómō		ὑπονόμους huponómous	ὑπόνομᾰ hupónoma
Vocative		ὑπόνομε hupónome	ὑπόνομον hupónomon		ὑπονόμω huponómō	ὑπονόμω huponómō		ὑπόνομοι hupónomoi	ὑπόνομᾰ hupónoma
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὑπονόμως huponómōs			ὑπονομώτερος huponomṓteros			ὑπονομώτᾰτος huponomṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

ὑπόνομος • (hupónomos) m (genitive ὑπονόμου); second declension

1. underground passage, mine
2. waterpipe, conduit, sewer
3. vein of minerals

Inflection

Second declension of ὁ ὑπόνομος; τοῦ ὑπονόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ὑπόνομος ho hupónomos	τὼ ὑπονόμω tṑ huponómō	οἱ ὑπόνομοι hoi hupónomoi
Genitive	τοῦ ὑπονόμου toû huponómou	τοῖν ὑπονόμοιν toîn huponómoin	τῶν ὑπονόμων tôn huponómōn
Dative	τῷ ὑπονόμῳ tôi huponómōi	τοῖν ὑπονόμοιν toîn huponómoin	τοῖς ὑπονόμοις toîs huponómois
Accusative	τὸν ὑπόνομον tòn hupónomon	τὼ ὑπονόμω tṑ huponómō	τοὺς ὑπονόμους toùs huponómous
Vocative	ὑπόνομε hupónome	ὑπονόμω huponómō	ὑπόνομοι hupónomoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: υπόνομος (ypónomos)

References

• ὑπόνομος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑπόνομος in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὑπόνομος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette