ὑπεῖπον

ὑπεῖπον

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ εἶπον (eîpon)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.pêː.pon/ → /yˈpi.pon/ → /iˈpi.pon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.pêː.pon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈpi.pon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈpi.pon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈpi.pon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈpi.pon/

Verb

ὑπεῖπον • (hupeîpon)

1. to say as a foundation or preface, to premise, suggest
2. to subjoin, add
3. to suggest an explanation, explain, interpret

Inflection

   Future: ὑπερέω, ὑπερέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερέω	ὑπερέεις	ὑπερέει	ὑπερέετον	ὑπερέετον	ὑπερέομεν	ὑπερέετε	ὑπερέουσῐ(ν)
	optative	ὑπερέοιμῐ	ὑπερέοις	ὑπερέοι	ὑπερέοιτον	ὑπερεοίτην	ὑπερέοιμεν	ὑπερέοιτε	ὑπερέοιεν
middle	indicative	ὑπερέομαι	ὑπερέῃ, ὑπερέει	ὑπερέεται	ὑπερέεσθον	ὑπερέεσθον	ὑπερεόμεθᾰ	ὑπερέεσθε	ὑπερέονται
	optative	ὑπερεοίμην	ὑπερέοιο	ὑπερέοιτο	ὑπερέοισθον	ὑπερεοίσθην	ὑπερεοίμεθᾰ	ὑπερέοισθε	ὑπερέοιντο
		active			middle
infinitive		ὑπερέειν			ὑπερέεσθαι
participle	m	ὑπερέων			ὑπερεόμενος
	f	ὑπερέουσᾰ			ὑπερεομένη
	n	ὑπερέον			ὑπερεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑπερῶ, ὑπεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπερῶ	ὑπερεῖς	ὑπερεῖ	ὑπερεῖτον	ὑπερεῖτον	ὑπεροῦμεν	ὑπερεῖτε	ὑπεροῦσῐ(ν)
	optative	ὑπεροίην, ὑπεροῖμῐ	ὑπεροίης, ὑπεροῖς	ὑπεροίη, ὑπεροῖ	ὑπεροῖτον, ὑπεροίητον	ὑπεροίτην, ὑπεροιήτην	ὑπεροῖμεν, ὑπεροίημεν	ὑπεροῖτε, ὑπεροίητε	ὑπεροῖεν, ὑπεροίησᾰν
middle	indicative	ὑπεροῦμαι	ὑπερῇ	ὑπερεῖται	ὑπερεῖσθον	ὑπερεῖσθον	ὑπερούμεθᾰ	ὑπερεῖσθε	ὑπεροῦνται
	optative	ὑπεροίμην	ὑπεροῖο	ὑπεροῖτο	ὑπεροῖσθον	ὑπεροίσθην	ὑπεροίμεθᾰ	ὑπεροῖσθε	ὑπεροῖντο
		active			middle
infinitive		ὑπερεῖν			ὑπερεῖσθαι
participle	m	ὑπερῶν			ὑπερούμενος
	f	ὑπεροῦσᾰ			ὑπερουμένη
	n	ὑπεροῦν			ὑπερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπεῖπον, ὑπειπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπεῖπον	ὑπεῖπες	ὑπεῖπε(ν)	ὑπείπετον	ὑπειπέτην	ὑπείπομεν	ὑπείπετε	ὑπεῖπον
	subjunctive	ὑπείπω	ὑπείπῃς	ὑπείπῃ	ὑπείπητον	ὑπείπητον	ὑπείπωμεν	ὑπείπητε	ὑπείπωσῐ(ν)
	optative	ὑπείποιμῐ	ὑπείποις	ὑπείποι	ὑπείποιτον	ὑπειποίτην	ὑπείποιμεν	ὑπείποιτε	ὑπείποιεν
	imperative		ὕπειπε	ὑπειπέτω	ὑπείπετον	ὑπειπέτων		ὑπείπετε	ὑπειπόντων
middle	indicative	ὑπειπόμην	ὑπείπου	ὑπείπετο	ὑπείπεσθον	ὑπειπέσθην	ὑπειπόμεθᾰ	ὑπείπεσθε	ὑπείποντο
	subjunctive	ὑπείπωμαι	ὑπείπῃ	ὑπείπηται	ὑπείπησθον	ὑπείπησθον	ὑπειπώμεθᾰ	ὑπείπησθε	ὑπείπωνται
	optative	ὑπειποίμην	ὑπείποιο	ὑπείποιτο	ὑπείποισθον	ὑπειποίσθην	ὑπειποίμεθᾰ	ὑπείποισθε	ὑπείποιντο
	imperative		ὑπειποῦ	ὑπειπέσθω	ὑπείπεσθον	ὑπειπέσθων		ὑπείπεσθε	ὑπειπέσθων
		active			middle
infinitive		ὑπειπεῖν			ὑπειπέσθαι
participle	m	ὑπειπών			ὑπειπόμενος
	f	ὑπειποῦσᾰ			ὑπειπομένη
	n	ὑπειπόν			ὑπειπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑπείρηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπείρηκᾰ	ὑπείρηκᾰς	ὑπείρηκε(ν)	ὑπειρήκᾰτον	ὑπειρήκᾰτον	ὑπειρήκᾰμεν	ὑπειρήκᾰτε	ὑπειρήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑπειρήκω	ὑπειρήκῃς	ὑπειρήκῃ	ὑπειρήκητον	ὑπειρήκητον	ὑπειρήκωμεν	ὑπειρήκητε	ὑπειρήκωσῐ(ν)
	optative	ὑπειρήκοιμῐ, ὑπειρηκοίην	ὑπειρήκοις, ὑπειρηκοίης	ὑπειρήκοι, ὑπειρηκοίη	ὑπειρήκοιτον	ὑπειρηκοίτην	ὑπειρήκοιμεν	ὑπειρήκοιτε	ὑπειρήκοιεν
	imperative		ὑπείρηκε	ὑπειρηκέτω	ὑπειρήκετον	ὑπειρηκέτων		ὑπειρήκετε	ὑπειρηκόντων
		active
infinitive		ὑπειρηκέναι
participle	m	ὑπειρηκώς
	f	ὑπειρηκυῖᾰ
	n	ὑπειρηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ὑπεῖπον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὑπεῖπον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • hint idem, page 400.
  • preliminary idem, page 635.
  • premise idem, page 635.
  • propose idem, page 653.
  • suggest idem, page 836.