ὑπερμενέϊ

ὑπερμενέϊ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.per.me.né.i/ → /y.per.meˈne.i/ → /i.per.meˈne.i/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.per.me.né.i/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.pɛr.mɛˈnɛ.i/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.per.meˈne.i/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.per.meˈne.i/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.per.meˈne.i/

Adjective

ὑπερμενέϊ • (hupermenéï)

1. masculine/feminine/neuter dative singular of ὑπερμενής (hupermenḗs)