ὑδρόμελι

ὑδρόμελι

Ancient Greek

Etymology

From ὕδωρ (húdōr, “water”) + μέλι (méli, “honey”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.dró.me.li/ → /yˈðro.me.li/ → /iˈðro.me.li/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.dró.me.li/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)yˈdro.me.li/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /yˈðro.me.li/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /yˈðro.me.li/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈðro.me.li/

Noun

ὑδρόμελῐ • (hudrómeli) n (genitive ὑδρομέλῐτος); third declension

1. hydromel, mead

Inflection

Third declension of τὸ ὑδρόμελῐ; τοῦ ὑδρομέλῐτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὑδρόμελῐ tò hudrómeli	τὼ ὑδρομέλῐτε tṑ hudromélite	τᾰ̀ ὑδρομέλῐτᾰ tà hudromélita
Genitive	τοῦ ὑδρομέλῐτος toû hudromélitos	τοῖν ὑδρομελῐ́τοιν toîn hudromelítoin	τῶν ὑδρομελῐ́των tôn hudromelítōn
Dative	τῷ ὑδρομέλῐτῐ tôi hudroméliti	τοῖν ὑδρομελῐ́τοιν toîn hudromelítoin	τοῖς ὑδρομέλῐσῐ / ὑδρομέλῐσῐν toîs hudromélisi(n)
Accusative	τὸ ὑδρόμελῐ tò hudrómeli	τὼ ὑδρομέλῐτε tṑ hudromélite	τᾰ̀ ὑδρομέλῐτᾰ tà hudromélita
Vocative	ὑδρόμελῐ hudrómeli	ὑδρομέλῐτε hudromélite	ὑδρομέλῐτᾰ hudromélita
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: υδρόμελο (ydrómelo)
• → Italian: idromele

Further reading

• “ὑδρόμελι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑδρόμελι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette