ὑδροσέλινον

ὑδροσέλινον

Ancient Greek

Etymology

From ὕδωρ (húdōr, “water”) +‎ σέλῑνον (sélīnon, “celery”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.dro.sé.liː.non/ → /y.ðroˈse.li.non/ → /i.ðroˈse.li.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.dro.sé.liː.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.droˈse.li.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.ðroˈse.li.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.ðroˈse.li.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðroˈse.li.non/

Noun

ὑδροσέλῑνον • (hudrosélīnon) n (genitive ὑδροσελῑ́νου); second declension

1. celeriac (Apium graveolens)

   Synonym: ἐλειοσέλῑνον (eleiosélīnon)

Inflection

Second declension of τὸ ὑδροσέλῑνον; τοῦ ὑδροσελῑ́νου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ὑδροσέλῑνον tò hudrosélīnon	τὼ ὑδροσελῑ́νω tṑ hudroselī́nō	τᾰ̀ ὑδροσέλῑνᾰ tà hudrosélīna
Genitive	τοῦ ὑδροσελῑ́νου toû hudroselī́nou	τοῖν ὑδροσελῑ́νοιν toîn hudroselī́noin	τῶν ὑδροσελῑ́νων tôn hudroselī́nōn
Dative	τῷ ὑδροσελῑ́νῳ tôi hudroselī́nōi	τοῖν ὑδροσελῑ́νοιν toîn hudroselī́noin	τοῖς ὑδροσελῑ́νοις toîs hudroselī́nois
Accusative	τὸ ὑδροσέλῑνον tò hudrosélīnon	τὼ ὑδροσελῑ́νω tṑ hudroselī́nō	τᾰ̀ ὑδροσέλῑνᾰ tà hudrosélīna
Vocative	ὑδροσέλῑνον hudrosélīnon	ὑδροσελῑ́νω hudroselī́nō	ὑδροσέλῑνᾰ hudrosélīna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὑδροσέλινον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὑδροσέλινον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette