ὀπτάω

Ancient Greek

Etymology

This verb's formation is similar to ἀρτάω (artáō), οὐτάω (outáō) and φοιτάω (phoitáō). It is commonly assumed that the verbal adjective ὀπτός (optós, “baked, roasted”) forms its basis. For the etymology, Furnée compares ὄψον (ópson, “any cooked dish”) as a variant, which seems a good possibility; the variation is Pre-Greek.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /op.tá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /opˈta.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /opˈta.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /opˈta.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /opˈta.o/

Verb

ὀπτᾰ́ω • (optáō)

to roast, broil or fry, toast, cook by means of fire or dry heat
Antonym: ἕψω (hépsō)
to bake bread, but also bricks or pottery
(of the sun) to bake, scorch

Inflection

Present: ὀπτᾰ́ω, ὀπτᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀπτᾰ́ω	ὀπτᾰ́εις	ὀπτᾰ́ει	ὀπτᾰ́ετον	ὀπτᾰ́ετον	ὀπτᾰ́ομεν	ὀπτᾰ́ετε	ὀπτᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀπτᾰ́ω	ὀπτᾰ́ῃς	ὀπτᾰ́ῃ	ὀπτᾰ́ητον	ὀπτᾰ́ητον	ὀπτᾰ́ωμεν	ὀπτᾰ́ητε	ὀπτᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	ὀπτᾰ́οιμῐ	ὀπτᾰ́οις	ὀπτᾰ́οι	ὀπτᾰ́οιτον	ὀπτᾰοίτην	ὀπτᾰ́οιμεν	ὀπτᾰ́οιτε	ὀπτᾰ́οιεν
	imperative		ὄπτᾰε	ὀπτᾰέτω	ὀπτᾰ́ετον	ὀπτᾰέτων		ὀπτᾰ́ετε	ὀπτᾰόντων
middle/ passive	indicative	ὀπτᾰ́ομαι	ὀπτᾰ́ῃ, ὀπτᾰ́ει	ὀπτᾰ́εται	ὀπτᾰ́εσθον	ὀπτᾰ́εσθον	ὀπτᾰόμεθᾰ	ὀπτᾰ́εσθε	ὀπτᾰ́ονται
	subjunctive	ὀπτᾰ́ωμαι	ὀπτᾰ́ῃ	ὀπτᾰ́ηται	ὀπτᾰ́ησθον	ὀπτᾰ́ησθον	ὀπτᾰώμεθᾰ	ὀπτᾰ́ησθε	ὀπτᾰ́ωνται
	optative	ὀπτᾰοίμην	ὀπτᾰ́οιο	ὀπτᾰ́οιτο	ὀπτᾰ́οισθον	ὀπτᾰοίσθην	ὀπτᾰοίμεθᾰ	ὀπτᾰ́οισθε	ὀπτᾰ́οιντο
	imperative		ὀπτᾰ́ου	ὀπτᾰέσθω	ὀπτᾰ́εσθον	ὀπτᾰέσθων		ὀπτᾰ́εσθε	ὀπτᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀπτᾰ́ειν				ὀπτᾰ́εσθαι
participle	m	ὀπτᾰ́ων				ὀπτᾰόμενος
	f	ὀπτᾰ́ουσᾰ				ὀπτᾰομένη
	n	ὀπτᾰ́ον				ὀπτᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ὀπτῶ, ὀπτῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀπτῶ	ὀπτᾷς	ὀπτᾷ	ὀπτᾶτον	ὀπτᾶτον	ὀπτῶμεν	ὀπτᾶτε	ὀπτῶσῐ(ν)
	subjunctive	ὀπτῶ	ὀπτᾷς	ὀπτᾷ	ὀπτᾶτον	ὀπτᾶτον	ὀπτῶμεν	ὀπτᾶτε	ὀπτῶσῐ(ν)
	optative	ὀπτῴην, ὀπτῷμῐ	ὀπτῴης, ὀπτῷς	ὀπτῴη, ὀπτῷ	ὀπτῷτον, ὀπτῴητον	ὀπτῴτην, ὀπτῳήτην	ὀπτῷμεν, ὀπτῴημεν	ὀπτῷτε, ὀπτῴητε	ὀπτῷεν, ὀπτῴησᾰν
	imperative		ὄπτᾱ	ὀπτᾱ́τω	ὀπτᾶτον	ὀπτᾱ́των		ὀπτᾶτε	ὀπτώντων
middle/ passive	indicative	ὀπτῶμαι	ὀπτᾷ	ὀπτᾶται	ὀπτᾶσθον	ὀπτᾶσθον	ὀπτώμεθᾰ	ὀπτᾶσθε	ὀπτῶνται
	subjunctive	ὀπτῶμαι	ὀπτᾷ	ὀπτᾶται	ὀπτᾶσθον	ὀπτᾶσθον	ὀπτώμεθᾰ	ὀπτᾶσθε	ὀπτῶνται
	optative	ὀπτῴμην	ὀπτῷο	ὀπτῷτο	ὀπτῷσθον	ὀπτῴσθην	ὀπτῴμεθᾰ	ὀπτῷσθε	ὀπτῷντο
	imperative		ὀπτῶ	ὀπτᾱ́σθω	ὀπτᾶσθον	ὀπτᾱ́σθων		ὀπτᾶσθε	ὀπτᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀπτᾶν				ὀπτᾶσθαι
participle	m	ὀπτῶν				ὀπτώμενος
	f	ὀπτῶσᾰ				ὀπτωμένη
	n	ὀπτῶν				ὀπτώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀπτήσω, ὀπτήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀπτήσω	ὀπτήσεις	ὀπτήσει	ὀπτήσετον	ὀπτήσετον	ὀπτήσομεν	ὀπτήσετε	ὀπτήσουσῐ(ν)
active	optative	ὀπτήσοιμῐ	ὀπτήσοις	ὀπτήσοι	ὀπτήσοιτον	ὀπτησοίτην	ὀπτήσοιμεν	ὀπτήσοιτε	ὀπτήσοιεν
middle	indicative	ὀπτήσομαι	ὀπτήσῃ, ὀπτήσει	ὀπτήσεται	ὀπτήσεσθον	ὀπτήσεσθον	ὀπτησόμεθᾰ	ὀπτήσεσθε	ὀπτήσονται
middle	optative	ὀπτησοίμην	ὀπτήσοιο	ὀπτήσοιτο	ὀπτήσοισθον	ὀπτησοίσθην	ὀπτησοίμεθᾰ	ὀπτήσοισθε	ὀπτήσοιντο
		active			middle
infinitive		ὀπτήσειν			ὀπτήσεσθαι
participle	m	ὀπτήσων			ὀπτησόμενος
	f	ὀπτήσουσᾰ			ὀπτησομένη
	n	ὀπτῆσον			ὀπτησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤπτησᾰ, ὠπτησᾰ́μην, ὠπτήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤπτησᾰ	ὤπτησᾰς	ὤπτησε(ν)	ὠπτήσᾰτον	ὠπτησᾰ́την	ὠπτήσᾰμεν	ὠπτήσᾰτε	ὤπτησᾰν
	subjunctive	ὀπτήσω	ὀπτήσῃς	ὀπτήσῃ	ὀπτήσητον	ὀπτήσητον	ὀπτήσωμεν	ὀπτήσητε	ὀπτήσωσῐ(ν)
	optative	ὀπτήσαιμῐ	ὀπτήσειᾰς, ὀπτήσαις	ὀπτήσειε(ν), ὀπτήσαι	ὀπτήσαιτον	ὀπτησαίτην	ὀπτήσαιμεν	ὀπτήσαιτε	ὀπτήσειᾰν, ὀπτήσαιεν
	imperative		ὄπτησον	ὀπτησᾰ́τω	ὀπτήσᾰτον	ὀπτησᾰ́των		ὀπτήσᾰτε	ὀπτησᾰ́ντων
middle	indicative	ὠπτησᾰ́μην	ὠπτήσω	ὠπτήσᾰτο	ὠπτήσᾰσθον	ὠπτησᾰ́σθην	ὠπτησᾰ́μεθᾰ	ὠπτήσᾰσθε	ὠπτήσᾰντο
	subjunctive	ὀπτήσωμαι	ὀπτήσῃ	ὀπτήσηται	ὀπτήσησθον	ὀπτήσησθον	ὀπτησώμεθᾰ	ὀπτήσησθε	ὀπτήσωνται
	optative	ὀπτησαίμην	ὀπτήσαιο	ὀπτήσαιτο	ὀπτήσαισθον	ὀπτησαίσθην	ὀπτησαίμεθᾰ	ὀπτήσαισθε	ὀπτήσαιντο
	imperative		ὄπτησαι	ὀπτησᾰ́σθω	ὀπτήσᾰσθον	ὀπτησᾰ́σθων		ὀπτήσᾰσθε	ὀπτησᾰ́σθων
passive	indicative	ὠπτήθην	ὠπτήθης	ὠπτήθη	ὠπτήθητον	ὠπτηθήτην	ὠπτήθημεν	ὠπτήθητε	ὠπτήθησᾰν
	subjunctive	ὀπτηθῶ	ὀπτηθῇς	ὀπτηθῇ	ὀπτηθῆτον	ὀπτηθῆτον	ὀπτηθῶμεν	ὀπτηθῆτε	ὀπτηθῶσῐ(ν)
	optative	ὀπτηθείην	ὀπτηθείης	ὀπτηθείη	ὀπτηθεῖτον, ὀπτηθείητον	ὀπτηθείτην, ὀπτηθειήτην	ὀπτηθεῖμεν, ὀπτηθείημεν	ὀπτηθεῖτε, ὀπτηθείητε	ὀπτηθεῖεν, ὀπτηθείησᾰν
	imperative		ὀπτήθητῐ	ὀπτηθήτω	ὀπτήθητον	ὀπτηθήτων		ὀπτήθητε	ὀπτηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀπτῆσαι			ὀπτήσᾰσθαι		ὀπτηθῆναι
participle	m	ὀπτήσᾱς			ὀπτησᾰ́μενος		ὀπτηθείς
	f	ὀπτήσᾱσᾰ			ὀπτησᾰμένη		ὀπτηθεῖσᾰ
	n	ὀπτῆσᾰν			ὀπτησᾰ́μενον		ὀπτηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὤπτηκᾰ, ὤπτημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤπτηκᾰ	ὤπτηκᾰς	ὤπτηκε(ν)	ὠπτήκᾰτον	ὠπτήκᾰτον	ὠπτήκᾰμεν	ὠπτήκᾰτε	ὠπτήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠπτήκω	ὠπτήκῃς	ὠπτήκῃ	ὠπτήκητον	ὠπτήκητον	ὠπτήκωμεν	ὠπτήκητε	ὠπτήκωσῐ(ν)
	optative	ὠπτήκοιμῐ, ὠπτηκοίην	ὠπτήκοις, ὠπτηκοίης	ὠπτήκοι, ὠπτηκοίη	ὠπτήκοιτον	ὠπτηκοίτην	ὠπτήκοιμεν	ὠπτήκοιτε	ὠπτήκοιεν
	imperative		ὤπτηκε	ὠπτηκέτω	ὠπτήκετον	ὠπτηκέτων		ὠπτήκετε	ὠπτηκόντων
middle/ passive	indicative	ὤπτημαι	ὤπτησαι	ὤπτηται	ὤπτησθον	ὤπτησθον	ὠπτήμεθᾰ	ὤπτησθε	ὤπτηνται
	subjunctive	ὠπτημένος ὦ	ὠπτημένος ᾖς	ὠπτημένος ᾖ	ὠπτημένω ἦτον	ὠπτημένω ἦτον	ὠπτημένοι ὦμεν	ὠπτημένοι ἦτε	ὠπτημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠπτημένος εἴην	ὠπτημένος εἴης	ὠπτημένος εἴη	ὠπτημένω εἴητον/εἶτον	ὠπτημένω εἰήτην/εἴτην	ὠπτημένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠπτημένοι εἴητε/εἶτε	ὠπτημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὤπτησο	ὠπτήσθω	ὤπτησθον	ὠπτήσθων		ὤπτησθε	ὠπτήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠπτηκέναι				ὠπτῆσθαι
participle	m	ὠπτηκώς				ὠπτημένος
	f	ὠπτηκυῖᾰ				ὠπτημένη
	n	ὠπτηκός				ὠπτημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

γᾰστρόπτης (gastróptēs)
ἐξοπτᾰ́ω (exoptáō)
ἐποπτᾰ́ω (epoptáō)
κᾰτοπτᾰ́ω (katoptáō)
ὀπτᾰλέος (optaléos)
ὀπτᾰ́νῐον (optánion)
ὀπτᾰνός (optanós)
ὀπτευτήρ (opteutḗr)
ὀπτήσῐμος (optḗsimos)
ὄπτησῐς (óptēsis)
ὀπτός (optós)
πᾰροπτᾰ́ω (paroptáō)