ὀξύβαρις

ὀξύβαρις

Ancient Greek

Etymology

ὀξυ- (oxu-) +‎ βαρύς (barús)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ok.sý.ba.ris/ → /okˈsy.βa.ris/ → /okˈsi.va.ris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ok.sý.ba.ris/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /okˈsy.ba.ris/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /okˈsy.βa.ris/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /okˈsy.va.ris/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /okˈsi.va.ris/

Noun

ὀξῠ́βᾰρις • (oxúbaris) f (genitive ὀξῠβᾰ́ρεως); third declension

1. (grammar) the circumflex accent

Synonyms

• ὀξῠβᾰρεῖᾰ (oxubareîa)[1]

Coordinate terms

• (προσῳδίαι ἑλληνικαί) προσῳδία; βαρεῖα ⟨ ` ⟩, βραχεῖα ⟨ ˘ ⟩, δασεῖα ⟨ ῾ ⟩, διαίρεσις ⟨ ¨ ⟩, κορωνίς ⟨ ᾽ ⟩, μακρά ⟨ ¯ ⟩, ὀξεῖα ⟨ ´ ⟩, περισπωμένη ⟨ ῀ ⟩, προσγεγραμμένη ⟨ ι ⟩, ὑπογεγραμμένη ⟨ ͺ ⟩, ψιλή ⟨ ᾿ ⟩ ^{(Category: grc:Diacritical marks)}

References

1. Called ὀξυβαρεῖα (oxubareîa) in «Περὶ τόνων» by Arcadius of Antioch (according to the LSJ, it's a spurious passage).

Further reading

• “ὀξύβαρις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press