ὀξυτόνησις
Ancient Greek
Etymology
From ὀξυτονέω (oxutonéō) + -σις (-sis).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ok.sy.tó.nɛː.sis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ok.syˈto.ne̝.sis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ok.syˈto.ni.sis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ok.syˈto.ni.sis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ok.siˈto.ni.sis/
Noun
ὀξυτόνησις • (oxutónēsis) f (genitive ὀξυτονήσεως); third declension
- a pronouncing with an acute accent
Inflection
Third declension of ἡ ὀξῠτόνησῐς; τῆς ὀξῠτονήσεως (Attic)
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ ὀξῠτόνησῐς hē oxutónēsis | τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxutonḗsei | αἱ ὀξῠτονήσεις hai oxutonḗseis | ||||||||||
| Genitive | τῆς ὀξῠτονήσεως tês oxutonḗseōs | τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxutonēséoin | τῶν ὀξῠτονήσεων tôn oxutonḗseōn | ||||||||||
| Dative | τῇ ὀξῠτονήσει têi oxutonḗsei | τοῖν ὀξῠτονησέοιν toîn oxutonēséoin | ταῖς ὀξῠτονήσεσῐ / ὀξῠτονήσεσῐν taîs oxutonḗsesi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὴν ὀξῠτόνησῐν tḕn oxutónēsin | τὼ ὀξῠτονήσει tṑ oxutonḗsei | τᾱ̀ς ὀξῠτονήσεις tā̀s oxutonḗseis | ||||||||||
| Vocative | ὀξῠτόνησῐ oxutónēsi | ὀξῠτονήσει oxutonḗsei | ὀξῠτονήσεις oxutonḗseis | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- English: oxytonesis
References
- “ὀξυτόνησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ὀξυτόνησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ὀξυτόνησις in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften