ὀλοόφρονος

ὀλοόφρονος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.lo.ó.pʰro.nos/ → /o.loˈo.ɸro.nos/ → /o.loˈo.fro.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.lo.ó.pʰro.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.loˈo.pʰro.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.loˈo.ɸro.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.loˈo.fro.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.loˈo.fro.nos/

Adjective

ὀλοόφρονος • (oloóphronos)

1. masculine/feminine genitive singular of ὀλοόφρων (oloóphrōn)