ἵππουριν

ἵππουριν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /híp.poː.rin/ → /ˈip.pu.rin/ → /ˈi.pu.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /híp.poː.rin/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)ip.pu.rin/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈip.pu.rin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈip.pu.rin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.pu.rin/

Adjective

ἵππουρῐν • (híppourin)

1. feminine accusative singular of ἵππουρῐς (híppouris)