ἴρινος
Ancient Greek
Etymology
From ἶρις (îris, “iris”) + -ινος (-inos).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /ǐː.ri.nos/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈi.ri.nos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈi.ri.nos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈi.ri.nos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈi.ri.nos/
Adjective
ῑ̓́ρῐνος • (ī́rinos) m (feminine ῑ̓ρίνη, neuter ῑ̓́ρῐνον); first/second declension
- made from iris
Inflection
First and second declension of ῑ̓́ρῐνος; ῑ̓ρῐ́νη; ῑ̓́ρῐνον (Attic)
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | ῑ̓́ρῐνος ī́rinos | ῑ̓ρῐ́νη īrínē | ῑ̓́ρῐνον ī́rinon | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓ρῐ́νᾱ īrínā | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓́ρῐνοι ī́rinoi | ῑ̓́ρῐναι ī́rinai | ῑ̓́ρῐνᾰ ī́rina | |||||
Genitive | ῑ̓ρῐ́νου īrínou | ῑ̓ρῐ́νης īrínēs | ῑ̓ρῐ́νου īrínou | ῑ̓ρῐ́νοιν īrínoin | ῑ̓ρῐ́ναιν īrínain | ῑ̓ρῐ́νοιν īrínoin | ῑ̓ρῐ́νων īrínōn | ῑ̓ρῐ́νων īrínōn | ῑ̓ρῐ́νων īrínōn | |||||
Dative | ῑ̓ρῐ́νῳ īrínōi | ῑ̓ρῐ́νῃ īrínēi | ῑ̓ρῐ́νῳ īrínōi | ῑ̓ρῐ́νοιν īrínoin | ῑ̓ρῐ́ναιν īrínain | ῑ̓ρῐ́νοιν īrínoin | ῑ̓ρῐ́νοις īrínois | ῑ̓ρῐ́ναις īrínais | ῑ̓ρῐ́νοις īrínois | |||||
Accusative | ῑ̓́ρῐνον ī́rinon | ῑ̓ρῐ́νην īrínēn | ῑ̓́ρῐνον ī́rinon | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓ρῐ́νᾱ īrínā | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓ρῐ́νους īrínous | ῑ̓ρῐ́νᾱς īrínās | ῑ̓́ρῐνᾰ ī́rina | |||||
Vocative | ῑ̓́ρῐνε ī́rine | ῑ̓ρῐ́νη īrínē | ῑ̓́ρῐνον ī́rinon | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓ρῐ́νᾱ īrínā | ῑ̓ρῐ́νω īrínō | ῑ̓́ρῐνοι ī́rinoi | ῑ̓́ρῐναι ī́rinai | ῑ̓́ρῐνᾰ ī́rina | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
ῑ̓ρῐ́νως īrínōs | ῑ̓ρῐνώτερος īrinṓteros | ῑ̓ρῐνώτᾰτος īrinṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Further reading
- ἴρινος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἴρινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette