ἱστάμενος

ἱστάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /his.tá.me.nos/ → /isˈta.me.nos/ → /isˈta.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /his.tá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)isˈta.mɛ.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /isˈta.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /isˈta.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /isˈta.me.nos/

Participle

ἱστάμενος • (histámenos) m (feminine ἱσταμένη, neuter ἱστάμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἵστημι (hístēmi)

Declension

First and second declension of ἱστάμενος; ἱσταμένη; ἱστάμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἱστάμενος histámenos	ἱσταμένη histaménē	ἱστάμενον histámenon		ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō		ἱστάμενοι histámenoi	ἱστάμεναι histámenai	ἱστάμενᾰ histámena
Genitive		ἱσταμένου histaménou	ἱσταμένης histaménēs	ἱσταμένου histaménou		ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμέναιν histaménain	ἱσταμένοιν histaménoin		ἱσταμένων histaménōn	ἱσταμένων histaménōn	ἱσταμένων histaménōn
Dative		ἱσταμένῳ histaménōi	ἱσταμένῃ histaménēi	ἱσταμένῳ histaménōi		ἱσταμένοιν histaménoin	ἱσταμέναιν histaménain	ἱσταμένοιν histaménoin		ἱσταμένοις histaménois	ἱσταμέναις histaménais	ἱσταμένοις histaménois
Accusative		ἱστάμενον histámenon	ἱσταμένην histaménēn	ἱστάμενον histámenon		ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō		ἱσταμένους histaménous	ἱσταμένᾱς histaménās	ἱστάμενᾰ histámena
Vocative		ἱστάμενε histámene	ἱσταμένη histaménē	ἱστάμενον histámenon		ἱσταμένω histaménō	ἱσταμένᾱ histaménā	ἱσταμένω histaménō		ἱστάμενοι histámenoi	ἱστάμεναι histámenai	ἱστάμενᾰ histámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἱσταμένως histaménōs				ἱσταμενώτερος histamenṓteros				ἱσταμενώτᾰτος histamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.