ἱπποτοξότης

ἱπποτοξότης

Ancient Greek

FWOTD – 7 December 2013

Etymology

From ῐ̔́ππος (híppos, “horse”) +‎ τοξότης (toxótēs, “archer”), from τόξον (tóxon, “bow”) +‎ -της (-tēs, masculine agentive suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hip.po.tok.só.tɛːs/ → /ip.po.tokˈso.tis/ → /i.po.tokˈso.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hip.po.tok.só.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ip.po.tokˈso.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ip.po.tokˈso.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ip.po.tokˈso.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.tokˈso.tis/

Noun

ῐ̔πποτοξότης • (hippotoxótēs) m (genitive ῐ̔πποτοξότου); first declension

1. a mounted archer

Inflection

First declension of ὁ ῐ̔πποτοξότης; τοῦ ῐ̔πποτοξότου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ῐ̔πποτοξότης ho hippotoxótēs	τὼ ῐ̔πποτοξότᾱ tṑ hippotoxótā	οἱ ῐ̔πποτοξόται hoi hippotoxótai
Genitive	τοῦ ῐ̔πποτοξότου toû hippotoxótou	τοῖν ῐ̔πποτοξόταιν toîn hippotoxótain	τῶν ῐ̔πποτοξοτῶν tôn hippotoxotôn
Dative	τῷ ῐ̔πποτοξότῃ tôi hippotoxótēi	τοῖν ῐ̔πποτοξόταιν toîn hippotoxótain	τοῖς ῐ̔πποτοξόταις toîs hippotoxótais
Accusative	τὸν ῐ̔πποτοξότην tòn hippotoxótēn	τὼ ῐ̔πποτοξότᾱ tṑ hippotoxótā	τοὺς ῐ̔πποτοξότᾱς toùs hippotoxótās
Vocative	ῐ̔πποτοξότᾰ hippotoxóta	ῐ̔πποτοξότᾱ hippotoxótā	ῐ̔πποτοξόται hippotoxótai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hippotoxotae

Further reading

• “ἱπποτοξότης”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἱπποτοξότης”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἱπποτοξότης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • archer idem, page 38.
  • bowman idem, page 92.
  • mounted idem, page 543.