ἰών

ἰών

See also: ιών, Ἴων, -ίων, and ἱών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /i.ɔ̌ːn/ → /iˈon/ → /iˈon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /i.ɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /iˈon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈon/

Participle

ἰών • (iṓn) m (feminine ἰοῦσα, neuter ἰόν); first/third declension

1. present active participle of εἶμι (eîmi)

Declension

First and third declension of ἰών; ἰοῦσᾰ; ἰόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἰών iṓn	ἰοῦσᾰ ioûsa	ἰόν ión		ἰόντε iónte	ἰούσᾱ ioúsā	ἰόντε iónte		ἰόντες ióntes	ἰοῦσαι ioûsai	ἰόντᾰ iónta
Genitive		ἰόντος ióntos	ἰούσης ioúsēs	ἰόντος ióntos		ἰόντοιν ióntoin	ἰούσαιν ioúsain	ἰόντοιν ióntoin		ἰόντων ióntōn	ἰουσῶν iousôn	ἰόντων ióntōn
Dative		ἰόντῐ iónti	ἰούσῃ ioúsēi	ἰόντῐ iónti		ἰόντοιν ióntoin	ἰούσαιν ioúsain	ἰόντοιν ióntoin		ἰοῦσῐ / ἰοῦσῐν ioûsi(n)	ἰούσαις ioúsais	ἰοῦσῐ / ἰοῦσῐν ioûsi(n)
Accusative		ἰόντᾰ iónta	ἰοῦσᾰν ioûsan	ἰόν ión		ἰόντε iónte	ἰούσᾱ ioúsā	ἰόντε iónte		ἰόντᾰς ióntas	ἰούσᾱς ioúsās	ἰόντᾰ iónta
Vocative		ἰών iṓn	ἰοῦσᾰ ioûsa	ἰόν ión		ἰόντε iónte	ἰούσᾱ ioúsā	ἰόντε iónte		ἰόντες ióntes	ἰοῦσαι ioûsai	ἰόντᾰ iónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἰόντως ióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Pronoun

ἰών • (iṓn)

1. Boeotian form of ἐγώ (egṓ, “I”)