ἰχθυμέδων

ἰχθυμέδων

Ancient Greek

Etymology

From ἰχθύς (ikhthús, “fish”) + μέδων (médōn, “ruler”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ikʰ.tʰy.mé.dɔːn/ → /ix.θyˈme.ðon/ → /ix.θiˈme.ðon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ikʰ.tʰy.mé.dɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ikʰ.tʰyˈme.don/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ix.θyˈme.ðon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ix.θyˈme.ðon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ix.θiˈme.ðon/

Noun

ἰχθυμέδων • (ikhthumédōn) m (genitive ἰχθυμέδοντος); third declension

1. king of fish

Inflection

Third declension of ὁ ἰχθυμέδων; τοῦ ἰχθυμέδοντος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἰχθυμέδων ho ikhthumédōn	τὼ ἰχθυμέδοντε tṑ ikhthumédonte	οἱ ἰχθυμέδοντες hoi ikhthumédontes
Genitive	τοῦ ἰχθυμέδοντος toû ikhthumédontos	τοῖν ἰχθυμεδόντοιν toîn ikhthumedóntoin	τῶν ἰχθυμεδόντων tôn ikhthumedóntōn
Dative	τῷ ἰχθυμέδοντῐ tôi ikhthumédonti	τοῖν ἰχθυμεδόντοιν toîn ikhthumedóntoin	τοῖς ἰχθυμέδουσῐ / ἰχθυμέδουσῐν toîs ikhthumédousi(n)
Accusative	τὸν ἰχθυμέδοντᾰ tòn ikhthumédonta	τὼ ἰχθυμέδοντε tṑ ikhthumédonte	τοὺς ἰχθυμέδοντᾰς toùs ikhthumédontas
Vocative	ἰχθυμέδον ikhthumédon	ἰχθυμέδοντε ikhthumédonte	ἰχθυμέδοντες ikhthumédontes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ἰχθυμέδων”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press