ἠϋκόμοιο

ἠϋκόμοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.y.kó.moi̯.o/ → /i.yˈko.my.o/ → /i.iˈko.mi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.y.kó.moi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.yˈko.my.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.yˈko.my.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.yˈko.my.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.iˈko.mi.o/

Adjective

ἠϋκόμοιο • (ēükómoio)

1. masculine/feminine/neuter genitive singular of ἠΰκομος (ēǘkomos)