ἠγγέλκοιμεν

ἠγγέλκοιμεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡél.koi̯.men/ → /iŋˈɡel.ky.men/ → /iɲˈɟel.ci.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡél.koi̯.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋˈɡɛl.ky.mɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iŋˈɡel.ky.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲˈɟel.cy.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲˈɟel.ci.men/

Verb

ἠγγέλκοιμεν • (ēngélkoimen)

1. first-person plural perfect active optative of ἀγγέλλω (angéllō)