ἔργω

ἔργω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ér.ɡɔː/ → /ˈer.ɣo/ → /ˈer.ɣo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ér.ɡɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈer.ɡo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈer.ɣo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈer.ɣo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈer.ɣo/

Etymology 1

From Proto-Indo-European *h₁wreǵ- (“to close, enclose”). Cognate with Sanskrit वृज (vṛja, “wattle, fence”) and Middle Irish fraig (“interior wall”).

Alternative forms

• εἵργνῡμι (heírgnūmi), εἱργνύω (heirgnúō), ἐέργω (eérgō), εἴργω (eírgō), εἵργω (heírgō)

Verb

ἔργω • (érgō)

1. to close off, enclose

Conjugation

   Present: ἔργω, ἔργομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔργω	ἔργεις	ἔργει	ἔργετον	ἔργετον	ἔργομεν	ἔργετε	ἔργουσῐ(ν)
	subjunctive	ἔργω	ἔργῃς	ἔργῃ	ἔργητον	ἔργητον	ἔργωμεν	ἔργητε	ἔργωσῐ(ν)
	optative	ἔργοιμῐ	ἔργοις	ἔργοι	ἔργοιτον	ἐργοίτην	ἔργοιμεν	ἔργοιτε	ἔργοιεν
	imperative		ἔργε	ἐργέτω	ἔργετον	ἐργέτων		ἔργετε	ἐργόντων
middle/ passive	indicative	ἔργομαι	ἔργῃ, ἔργει	ἔργεται	ἔργεσθον	ἔργεσθον	ἐργόμεθᾰ	ἔργεσθε	ἔργονται
	subjunctive	ἔργωμαι	ἔργῃ	ἔργηται	ἔργησθον	ἔργησθον	ἐργώμεθᾰ	ἔργησθε	ἔργωνται
	optative	ἐργοίμην	ἔργοιο	ἔργοιτο	ἔργοισθον	ἐργοίσθην	ἐργοίμεθᾰ	ἔργοισθε	ἔργοιντο
	imperative		ἔργου	ἐργέσθω	ἔργεσθον	ἐργέσθων		ἔργεσθε	ἐργέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἔργειν				ἔργεσθαι
participle	m	ἔργων				ἐργόμενος
	f	ἔργουσᾰ				ἐργομένη
	n	ἔργον				ἐργόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔργον, ἐργόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔργον	ἔργες	ἔργε(ν)	ἔργετον	ἐργέτην	ἔργομεν	ἔργετε	ἔργον
middle/ passive	indicative	ἐργόμην	ἔργου	ἔργετο	ἔργεσθον	ἐργέσθην	ἐργόμεθᾰ	ἔργεσθε	ἔργοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἔρξω, ἔρξομαι, ἐρχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρξω	ἔρξεις	ἔρξει	ἔρξετον	ἔρξετον	ἔρξομεν	ἔρξετε	ἔρξουσῐ(ν)
	optative	ἔρξοιμῐ	ἔρξοις	ἔρξοι	ἔρξοιτον	ἐρξοίτην	ἔρξοιμεν	ἔρξοιτε	ἔρξοιεν
middle	indicative	ἔρξομαι	ἔρξῃ, ἔρξει	ἔρξεται	ἔρξεσθον	ἔρξεσθον	ἐρξόμεθᾰ	ἔρξεσθε	ἔρξονται
	optative	ἐρξοίμην	ἔρξοιο	ἔρξοιτο	ἔρξοισθον	ἐρξοίσθην	ἐρξοίμεθᾰ	ἔρξοισθε	ἔρξοιντο
passive	indicative	ἐρχθήσομαι	ἐρχθήσῃ	ἐρχθήσεται	ἐρχθήσεσθον	ἐρχθήσεσθον	ἐρχθησόμεθᾰ	ἐρχθήσεσθε	ἐρχθήσονται
	optative	ἐρχθησοίμην	ἐρχθήσοιο	ἐρχθήσοιτο	ἐρχθήσοισθον	ἐρχθησοίσθην	ἐρχθησοίμεθᾰ	ἐρχθήσοισθε	ἐρχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἔρξειν			ἔρξεσθαι		ἐρχθήσεσθαι
participle	m	ἔρξων			ἐρξόμενος		ἐρχθησόμενος
	f	ἔρξουσᾰ			ἐρξομένη		ἐρχθησομένη
	n	ἔρξον			ἐρξόμενον		ἐρχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔρξᾰ, ἐρξᾰ́μην, ἔρχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔρξᾰ	ἔρξᾰς	ἔρξε(ν)	ἔρξᾰτον	ἐρξᾰ́την	ἔρξᾰμεν	ἔρξᾰτε	ἔρξᾰν
	subjunctive	ἔρξω	ἔρξῃς	ἔρξῃ	ἔρξητον	ἔρξητον	ἔρξωμεν	ἔρξητε	ἔρξωσῐ(ν)
	optative	ἔρξαιμῐ	ἔρξειᾰς, ἔρξαις	ἔρξειε(ν), ἔρξαι	ἔρξαιτον	ἐρξαίτην	ἔρξαιμεν	ἔρξαιτε	ἔρξειᾰν, ἔρξαιεν
	imperative		ἔρξον	ἐρξᾰ́τω	ἔρξᾰτον	ἐρξᾰ́των		ἔρξᾰτε	ἐρξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐρξᾰ́μην	ἔρξω	ἔρξᾰτο	ἔρξᾰσθον	ἐρξᾰ́σθην	ἐρξᾰ́μεθᾰ	ἔρξᾰσθε	ἔρξᾰντο
	subjunctive	ἔρξωμαι	ἔρξῃ	ἔρξηται	ἔρξησθον	ἔρξησθον	ἐρξώμεθᾰ	ἔρξησθε	ἔρξωνται
	optative	ἐρξαίμην	ἔρξαιο	ἔρξαιτο	ἔρξαισθον	ἐρξαίσθην	ἐρξαίμεθᾰ	ἔρξαισθε	ἔρξαιντο
	imperative		ἔρξαι	ἐρξᾰ́σθω	ἔρξᾰσθον	ἐρξᾰ́σθων		ἔρξᾰσθε	ἐρξᾰ́σθων
passive	indicative	ἔρχθην	ἔρχθης	ἔρχθη	ἔρχθητον	ἐρχθήτην	ἔρχθημεν	ἔρχθητε	ἔρχθησᾰν
	subjunctive	ἐρχθῶ	ἐρχθῇς	ἐρχθῇ	ἐρχθῆτον	ἐρχθῆτον	ἐρχθῶμεν	ἐρχθῆτε	ἐρχθῶσῐ(ν)
	optative	ἐρχθείην	ἐρχθείης	ἐρχθείη	ἐρχθεῖτον, ἐρχθείητον	ἐρχθείτην, ἐρχθειήτην	ἐρχθεῖμεν, ἐρχθείημεν	ἐρχθεῖτε, ἐρχθείητε	ἐρχθεῖεν, ἐρχθείησᾰν
	imperative		ἔρχθητῐ	ἐρχθήτω	ἔρχθητον	ἐρχθήτων		ἔρχθητε	ἐρχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἔρξαι			ἔρξᾰσθαι		ἐρχθῆναι
participle	m	ἔρξᾱς			ἐρξᾰ́μενος		ἐρχθείς
	f	ἔρξᾱσᾰ			ἐρξᾰμένη		ἐρχθεῖσᾰ
	n	ἔρξᾰν			ἐρξᾰ́μενον		ἐρχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔργᾰθον (Poetic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔργᾰθον	ἔργᾰθες	ἔργᾰθε(ν)	ἐργᾰ́θετον	ἐργᾰθέτην	ἐργᾰ́θομεν	ἐργᾰ́θετε	ἔργᾰθον
	subjunctive	ἐργᾰ́θω	ἐργᾰ́θῃς	ἐργᾰ́θῃ	ἐργᾰ́θητον	ἐργᾰ́θητον	ἐργᾰ́θωμεν	ἐργᾰ́θητε	ἐργᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	ἐργᾰ́θοιμῐ	ἐργᾰ́θοις	ἐργᾰ́θοι	ἐργᾰ́θοιτον	ἐργᾰθοίτην	ἐργᾰ́θοιμεν	ἐργᾰ́θοιτε	ἐργᾰ́θοιεν
	imperative		ἔργᾰθε	ἐργᾰθέτω	ἐργᾰ́θετον	ἐργᾰθέτων		ἐργᾰ́θετε	ἐργᾰθόντων
		active
infinitive		ἐργᾰθεῖν
participle	m	ἐργᾰθών
	f	ἐργᾰθοῦσᾰ
	n	ἐργᾰθόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔργμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔργμαι	ἔρξαι	ἔρκται	ἔρχθον	ἔρχθον	ἔργμεθᾰ	ἔρχθε	ἔρχᾰται
	subjunctive	ἐργμένος ὦ	ἐργμένος ᾖς	ἐργμένος ᾖ	ἐργμένω ἦτον	ἐργμένω ἦτον	ἐργμένοι ὦμεν	ἐργμένοι ἦτε	ἐργμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐργμένος εἴην	ἐργμένος εἴης	ἐργμένος εἴη	ἐργμένω εἴητον/εἶτον	ἐργμένω εἰήτην/εἴτην	ἐργμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐργμένοι εἴητε/εἶτε	ἐργμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔρξο	ἔρχθω	ἔρχθον	ἔρχθων		ἔρχθε	ἔρχθων
						middle/passive
infinitive						ἔρχθαι
participle	m					ἐργμένος
	f					ἐργμένη
	n					ἐργμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἔργμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔργμην	ἔρξο	ἔρκτο	ἔρχθον	ἔρχθην	ἔργμεθᾰ	ἔρχθε	ἔρχᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνεέργω (aneérgō)
• ἀποέργω (apoérgō)
• διεέργω (dieérgō)
• προεέργω (proeérgō)
• συνέργω (sunérgō)

 

Further reading

• “ἔργω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἔργω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἔργω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἔργω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • cage idem, page 108.
  • confine idem, page 158.
  • coop idem, page 173.
  • cramp idem, page 182.
  • debar idem, page 199.
  • enclose idem, page 271.
  • envelop idem, page 279.
  • exclude idem, page 289.
  • fold idem, page 332.
  • girt idem, page 359.
  • hem idem, page 396.
  • hinder idem, page 400.
  • impede idem, page 419.
  • imprison idem, page 424.
  • lock idem, page 497.
  • mew idem, page 527.
  • pen idem, page 602.
  • prevent idem, page 639.
  • shut idem, page 772.
  • stave idem, page 813.
  • stop idem, page 820.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

ἔργω • (érgō)

1. nominative/accusative/vocative dual of ἔργον (érgon)