ἑταίρου

ἑταίρου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /he.tǎi̯.roː/ → /eˈtɛ.ru/ → /eˈte.ru/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /he.tǎi̯.roː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ɛˈtɛ.ru/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈtɛ.ru/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈte.ru/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈte.ru/

Noun

ἑταίρου • (hetaírou)

1. genitive singular of ἑταῖρος (hetaîros)