ἐχόντοιν

ἐχόντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.kʰón.toi̯n/ → /eˈxon.tyn/ → /eˈxon.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.kʰón.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈkʰon.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈxon.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈxon.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈxon.din/

Participle

ἐχόντοιν • (ekhóntoin)

1. genitive/dative dual masculine/neuter of ἔχων (ékhōn)