ἐρείδω

Ancient Greek

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.rěː.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈri.do/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈri.ðo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈri.ðo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈri.ðo/

Verb

ἐρείδω • (ereídō)

I prop, support

Inflection

Present: ἐρείδω, ἐρείδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρείδω	ἐρείδεις	ἐρείδει	ἐρείδετον	ἐρείδετον	ἐρείδομεν	ἐρείδετε	ἐρείδουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐρείδω	ἐρείδῃς	ἐρείδῃ	ἐρείδητον	ἐρείδητον	ἐρείδωμεν	ἐρείδητε	ἐρείδωσῐ(ν)
	optative	ἐρείδοιμῐ	ἐρείδοις	ἐρείδοι	ἐρείδοιτον	ἐρειδοίτην	ἐρείδοιμεν	ἐρείδοιτε	ἐρείδοιεν
	imperative		ἔρειδε	ἐρειδέτω	ἐρείδετον	ἐρειδέτων		ἐρείδετε	ἐρειδόντων
middle/ passive	indicative	ἐρείδομαι	ἐρείδῃ, ἐρείδει	ἐρείδεται	ἐρείδεσθον	ἐρείδεσθον	ἐρειδόμεθᾰ	ἐρείδεσθε	ἐρείδονται
	subjunctive	ἐρείδωμαι	ἐρείδῃ	ἐρείδηται	ἐρείδησθον	ἐρείδησθον	ἐρειδώμεθᾰ	ἐρείδησθε	ἐρείδωνται
	optative	ἐρειδοίμην	ἐρείδοιο	ἐρείδοιτο	ἐρείδοισθον	ἐρειδοίσθην	ἐρειδοίμεθᾰ	ἐρείδοισθε	ἐρείδοιντο
	imperative		ἐρείδου	ἐρειδέσθω	ἐρείδεσθον	ἐρειδέσθων		ἐρείδεσθε	ἐρειδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐρείδειν				ἐρείδεσθαι
participle	m	ἐρείδων				ἐρειδόμενος
	f	ἐρείδουσᾰ				ἐρειδομένη
	n	ἐρεῖδον				ἐρειδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤρειδον, ἠρειδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρειδον	ἤρειδες	ἤρειδε(ν)	ἠρείδετον	ἠρειδέτην	ἠρείδομεν	ἠρείδετε	ἤρειδον
middle/ passive	indicative	ἠρειδόμην	ἠρείδου	ἠρείδετο	ἠρείδεσθον	ἠρειδέσθην	ἠρειδόμεθᾰ	ἠρείδεσθε	ἠρείδοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐρείσω, ἐρείσομαι, ἐρειθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐρείσω	ἐρείσεις	ἐρείσει	ἐρείσετον	ἐρείσετον	ἐρείσομεν	ἐρείσετε	ἐρείσουσῐ(ν)
active	optative	ἐρείσοιμῐ	ἐρείσοις	ἐρείσοι	ἐρείσοιτον	ἐρεισοίτην	ἐρείσοιμεν	ἐρείσοιτε	ἐρείσοιεν
middle	indicative	ἐρείσομαι	ἐρείσῃ, ἐρείσει	ἐρείσεται	ἐρείσεσθον	ἐρείσεσθον	ἐρεισόμεθᾰ	ἐρείσεσθε	ἐρείσονται
middle	optative	ἐρεισοίμην	ἐρείσοιο	ἐρείσοιτο	ἐρείσοισθον	ἐρεισοίσθην	ἐρεισοίμεθᾰ	ἐρείσοισθε	ἐρείσοιντο
passive	indicative	ἐρειθήσομαι	ἐρειθήσῃ	ἐρειθήσεται	ἐρειθήσεσθον	ἐρειθήσεσθον	ἐρειθησόμεθᾰ	ἐρειθήσεσθε	ἐρειθήσονται
passive	optative	ἐρειθησοίμην	ἐρειθήσοιο	ἐρειθήσοιτο	ἐρειθήσοισθον	ἐρειθησοίσθην	ἐρειθησοίμεθᾰ	ἐρειθήσοισθε	ἐρειθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐρείσειν			ἐρείσεσθαι		ἐρειθήσεσθαι
participle	m	ἐρείσων			ἐρεισόμενος		ἐρειθησόμενος
	f	ἐρείσουσᾰ			ἐρεισομένη		ἐρειθησομένη
	n	ἐρεῖσον			ἐρεισόμενον		ἐρειθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤρεισᾰ, ἠρεισᾰ́μην, ἠρείθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρεισᾰ	ἤρεισᾰς	ἤρεισε(ν)	ἠρείσᾰτον	ἠρεισᾰ́την	ἠρείσᾰμεν	ἠρείσᾰτε	ἤρεισᾰν
	subjunctive	ἐρείσω	ἐρείσῃς	ἐρείσῃ	ἐρείσητον	ἐρείσητον	ἐρείσωμεν	ἐρείσητε	ἐρείσωσῐ(ν)
	optative	ἐρείσαιμῐ	ἐρείσειᾰς, ἐρείσαις	ἐρείσειε(ν), ἐρείσαι	ἐρείσαιτον	ἐρεισαίτην	ἐρείσαιμεν	ἐρείσαιτε	ἐρείσειᾰν, ἐρείσαιεν
	imperative		ἔρεισον	ἐρεισᾰ́τω	ἐρείσᾰτον	ἐρεισᾰ́των		ἐρείσᾰτε	ἐρεισᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρεισᾰ́μην	ἠρείσω	ἠρείσᾰτο	ἠρείσᾰσθον	ἠρεισᾰ́σθην	ἠρεισᾰ́μεθᾰ	ἠρείσᾰσθε	ἠρείσᾰντο
	subjunctive	ἐρείσωμαι	ἐρείσῃ	ἐρείσηται	ἐρείσησθον	ἐρείσησθον	ἐρεισώμεθᾰ	ἐρείσησθε	ἐρείσωνται
	optative	ἐρεισαίμην	ἐρείσαιο	ἐρείσαιτο	ἐρείσαισθον	ἐρεισαίσθην	ἐρεισαίμεθᾰ	ἐρείσαισθε	ἐρείσαιντο
	imperative		ἔρεισαι	ἐρεισᾰ́σθω	ἐρείσᾰσθον	ἐρεισᾰ́σθων		ἐρείσᾰσθε	ἐρεισᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρείθην	ἠρείθης	ἠρείθη	ἠρείθητον	ἠρειθήτην	ἠρείθημεν	ἠρείθητε	ἠρείθησᾰν
	subjunctive	ἐρειθῶ	ἐρειθῇς	ἐρειθῇ	ἐρειθῆτον	ἐρειθῆτον	ἐρειθῶμεν	ἐρειθῆτε	ἐρειθῶσῐ(ν)
	optative	ἐρειθείην	ἐρειθείης	ἐρειθείη	ἐρειθεῖτον, ἐρειθείητον	ἐρειθείτην, ἐρειθειήτην	ἐρειθεῖμεν, ἐρειθείημεν	ἐρειθεῖτε, ἐρειθείητε	ἐρειθεῖεν, ἐρειθείησᾰν
	imperative		ἐρείθητῐ	ἐρειθήτω	ἐρείθητον	ἐρειθήτων		ἐρείθητε	ἐρειθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐρεῖσαι			ἐρείσᾰσθαι		ἐρειθῆναι
participle	m	ἐρείσᾱς			ἐρεισᾰ́μενος		ἐρειθείς
	f	ἐρείσᾱσᾰ			ἐρεισᾰμένη		ἐρειθεῖσᾰ
	n	ἐρεῖσᾰν			ἐρεισᾰ́μενον		ἐρειθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἤρεικᾰ, ἤρειμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρεικᾰ	ἤρεικᾰς	ἤρεικε(ν)	ἠρείκᾰτον	ἠρείκᾰτον	ἠρείκᾰμεν	ἠρείκᾰτε	ἠρείκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἠρείκω	ἠρείκῃς	ἠρείκῃ	ἠρείκητον	ἠρείκητον	ἠρείκωμεν	ἠρείκητε	ἠρείκωσῐ(ν)
	optative	ἠρείκοιμῐ, ἠρεικοίην	ἠρείκοις, ἠρεικοίης	ἠρείκοι, ἠρεικοίη	ἠρείκοιτον	ἠρεικοίτην	ἠρείκοιμεν	ἠρείκοιτε	ἠρείκοιεν
	imperative		ἤρεικε	ἠρεικέτω	ἠρείκετον	ἠρεικέτων		ἠρείκετε	ἠρεικόντων
middle/ passive	indicative	ἤρειμαι	ἤρεισαι	ἤρειται	ἤρεισθον	ἤρεισθον	ἠρείμεθᾰ	ἤρεισθε	ἤρεινται
	subjunctive	ἠρειμένος ὦ	ἠρειμένος ᾖς	ἠρειμένος ᾖ	ἠρειμένω ἦτον	ἠρειμένω ἦτον	ἠρειμένοι ὦμεν	ἠρειμένοι ἦτε	ἠρειμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠρειμένος εἴην	ἠρειμένος εἴης	ἠρειμένος εἴη	ἠρειμένω εἴητον/εἶτον	ἠρειμένω εἰήτην/εἴτην	ἠρειμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠρειμένοι εἴητε/εἶτε	ἠρειμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤρεισο	ἠρείσθω	ἤρεισθον	ἠρείσθων		ἤρεισθε	ἠρείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἠρεικέναι				ἠρεῖσθαι
participle	m	ἠρεικώς				ἠρειμένος
	f	ἠρεικυῖᾰ				ἠρειμένη
	n	ἠρεικός				ἠρειμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἠρείκειν, ἠρείμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠρείκειν, ἠρείκη	ἠρείκεις, ἠρείκης	ἠρείκει(ν)	ἠρείκετον	ἠρεικέτην	ἠρείκεμεν	ἠρείκετε	ἠρείκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἠρείμην	ἤρεισο	ἤρειτο	ἤρεισθον	ἠρείσθην	ἠρείμεθᾰ	ἤρεισθε	ἤρειντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφερείδω (amphereídō)
ἀνερείδω (anereídō)
ἀντερείδω (antereídō)
ἀπερείδω (apereídō)
διερείδω (diereídō)
ἐνερείδω (enereídō)
ἐξερείδω (exereídō)
ἐπερείδω (epereídō)
ἔρεισις (éreisis)
ἔρεισμα (éreisma)
ἐρεισμός (ereismós)
ἐρειστικός (ereistikós)
κατερείδω (katereídō)
προσερείδω (prosereídō)
συναπερείδω (sunapereídō)
συνερείδω (sunereídō)
ὑπερείδω (hupereídō)

References

“ἐρείδω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 452