ἐπιτηδεύω

Ancient Greek

Etymology

ἐπιτηδές (epitēdés) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.tɛː.děu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.pi.te̝ˈde.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.pi.tiˈðe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.pi.tiˈðe.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.pi.tiˈðe.vo/

Verb

ἐπῐτηδεύω • (epitēdeúō)

to pursue, practice, make a practice of, make one's business
to invent for a purpose
(passive) to be done with pains and practice, be made by art
to train (an animal)
to make sure to (do something)

Conjugation

Present: ἐπῐτηδεύω, ἐπῐτηδεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτηδεύω	ἐπῐτηδεύεις	ἐπῐτηδεύει	ἐπῐτηδεύετον	ἐπῐτηδεύετον	ἐπῐτηδεύομεν	ἐπῐτηδεύετε	ἐπῐτηδεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐτηδεύω	ἐπῐτηδεύῃς	ἐπῐτηδεύῃ	ἐπῐτηδεύητον	ἐπῐτηδεύητον	ἐπῐτηδεύωμεν	ἐπῐτηδεύητε	ἐπῐτηδεύωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτηδεύοιμῐ	ἐπῐτηδεύοις	ἐπῐτηδεύοι	ἐπῐτηδεύοιτον	ἐπῐτηδευοίτην	ἐπῐτηδεύοιμεν	ἐπῐτηδεύοιτε	ἐπῐτηδεύοιεν
	imperative		ἐπῐτήδευε	ἐπῐτηδευέτω	ἐπῐτηδεύετον	ἐπῐτηδευέτων		ἐπῐτηδεύετε	ἐπῐτηδευόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐτηδεύομαι	ἐπῐτηδεύῃ, ἐπῐτηδεύει	ἐπῐτηδεύεται	ἐπῐτηδεύεσθον	ἐπῐτηδεύεσθον	ἐπῐτηδευόμεθᾰ	ἐπῐτηδεύεσθε	ἐπῐτηδεύονται
	subjunctive	ἐπῐτηδεύωμαι	ἐπῐτηδεύῃ	ἐπῐτηδεύηται	ἐπῐτηδεύησθον	ἐπῐτηδεύησθον	ἐπῐτηδευώμεθᾰ	ἐπῐτηδεύησθε	ἐπῐτηδεύωνται
	optative	ἐπῐτηδευοίμην	ἐπῐτηδεύοιο	ἐπῐτηδεύοιτο	ἐπῐτηδεύοισθον	ἐπῐτηδευοίσθην	ἐπῐτηδευοίμεθᾰ	ἐπῐτηδεύοισθε	ἐπῐτηδεύοιντο
	imperative		ἐπῐτηδεύου	ἐπῐτηδευέσθω	ἐπῐτηδεύεσθον	ἐπῐτηδευέσθων		ἐπῐτηδεύεσθε	ἐπῐτηδευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐτηδεύειν				ἐπῐτηδεύεσθαι
participle	m	ἐπῐτηδεύων				ἐπῐτηδευόμενος
	f	ἐπῐτηδεύουσᾰ				ἐπῐτηδευομένη
	n	ἐπῐτηδεῦον				ἐπῐτηδευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπετήδευον, ἐπετηδευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπετήδευον	ἐπετήδευες	ἐπετήδευε(ν)	ἐπετηδεύετον	ἐπετηδευέτην	ἐπετηδεύομεν	ἐπετηδεύετε	ἐπετήδευον
middle/ passive	indicative	ἐπετηδευόμην	ἐπετηδεύου	ἐπετηδεύετο	ἐπετηδεύεσθον	ἐπετηδευέσθην	ἐπετηδευόμεθᾰ	ἐπετηδεύεσθε	ἐπετηδεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπῐτηδεύσω, ἐπῐτηδεύσομαι, ἐπῐτηδευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτηδεύσω	ἐπῐτηδεύσεις	ἐπῐτηδεύσει	ἐπῐτηδεύσετον	ἐπῐτηδεύσετον	ἐπῐτηδεύσομεν	ἐπῐτηδεύσετε	ἐπῐτηδεύσουσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐτηδεύσοιμῐ	ἐπῐτηδεύσοις	ἐπῐτηδεύσοι	ἐπῐτηδεύσοιτον	ἐπῐτηδευσοίτην	ἐπῐτηδεύσοιμεν	ἐπῐτηδεύσοιτε	ἐπῐτηδεύσοιεν
middle	indicative	ἐπῐτηδεύσομαι	ἐπῐτηδεύσῃ, ἐπῐτηδεύσει	ἐπῐτηδεύσεται	ἐπῐτηδεύσεσθον	ἐπῐτηδεύσεσθον	ἐπῐτηδευσόμεθᾰ	ἐπῐτηδεύσεσθε	ἐπῐτηδεύσονται
middle	optative	ἐπῐτηδευσοίμην	ἐπῐτηδεύσοιο	ἐπῐτηδεύσοιτο	ἐπῐτηδεύσοισθον	ἐπῐτηδευσοίσθην	ἐπῐτηδευσοίμεθᾰ	ἐπῐτηδεύσοισθε	ἐπῐτηδεύσοιντο
passive	indicative	ἐπῐτηδευθήσομαι	ἐπῐτηδευθήσῃ	ἐπῐτηδευθήσεται	ἐπῐτηδευθήσεσθον	ἐπῐτηδευθήσεσθον	ἐπῐτηδευθησόμεθᾰ	ἐπῐτηδευθήσεσθε	ἐπῐτηδευθήσονται
passive	optative	ἐπῐτηδευθησοίμην	ἐπῐτηδευθήσοιο	ἐπῐτηδευθήσοιτο	ἐπῐτηδευθήσοισθον	ἐπῐτηδευθησοίσθην	ἐπῐτηδευθησοίμεθᾰ	ἐπῐτηδευθήσοισθε	ἐπῐτηδευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐτηδεύσειν			ἐπῐτηδεύσεσθαι		ἐπῐτηδευθήσεσθαι
participle	m	ἐπῐτηδεύσων			ἐπῐτηδευσόμενος		ἐπῐτηδευθησόμενος
	f	ἐπῐτηδεύσουσᾰ			ἐπῐτηδευσομένη		ἐπῐτηδευθησομένη
	n	ἐπῐτηδεῦσον			ἐπῐτηδευσόμενον		ἐπῐτηδευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπετήδευσᾰ, ἐπετηδευσᾰ́μην, ἐπετηδεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπετήδευσᾰ	ἐπετήδευσᾰς	ἐπετήδευσε(ν)	ἐπετηδεύσᾰτον	ἐπετηδευσᾰ́την	ἐπετηδεύσᾰμεν	ἐπετηδεύσᾰτε	ἐπετήδευσᾰν
	subjunctive	ἐπῐτηδεύσω	ἐπῐτηδεύσῃς	ἐπῐτηδεύσῃ	ἐπῐτηδεύσητον	ἐπῐτηδεύσητον	ἐπῐτηδεύσωμεν	ἐπῐτηδεύσητε	ἐπῐτηδεύσωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτηδεύσαιμῐ	ἐπῐτηδεύσειᾰς, ἐπῐτηδεύσαις	ἐπῐτηδεύσειε(ν), ἐπῐτηδεύσαι	ἐπῐτηδεύσαιτον	ἐπῐτηδευσαίτην	ἐπῐτηδεύσαιμεν	ἐπῐτηδεύσαιτε	ἐπῐτηδεύσειᾰν, ἐπῐτηδεύσαιεν
	imperative		ἐπῐτήδευσον	ἐπῐτηδευσᾰ́τω	ἐπῐτηδεύσᾰτον	ἐπῐτηδευσᾰ́των		ἐπῐτηδεύσᾰτε	ἐπῐτηδευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπετηδευσᾰ́μην	ἐπετηδεύσω	ἐπετηδεύσᾰτο	ἐπετηδεύσᾰσθον	ἐπετηδευσᾰ́σθην	ἐπετηδευσᾰ́μεθᾰ	ἐπετηδεύσᾰσθε	ἐπετηδεύσᾰντο
	subjunctive	ἐπῐτηδεύσωμαι	ἐπῐτηδεύσῃ	ἐπῐτηδεύσηται	ἐπῐτηδεύσησθον	ἐπῐτηδεύσησθον	ἐπῐτηδευσώμεθᾰ	ἐπῐτηδεύσησθε	ἐπῐτηδεύσωνται
	optative	ἐπῐτηδευσαίμην	ἐπῐτηδεύσαιο	ἐπῐτηδεύσαιτο	ἐπῐτηδεύσαισθον	ἐπῐτηδευσαίσθην	ἐπῐτηδευσαίμεθᾰ	ἐπῐτηδεύσαισθε	ἐπῐτηδεύσαιντο
	imperative		ἐπῐτήδευσαι	ἐπῐτηδευσᾰ́σθω	ἐπῐτηδεύσᾰσθον	ἐπῐτηδευσᾰ́σθων		ἐπῐτηδεύσᾰσθε	ἐπῐτηδευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπετηδεύθην	ἐπετηδεύθης	ἐπετηδεύθη	ἐπετηδεύθητον	ἐπετηδευθήτην	ἐπετηδεύθημεν	ἐπετηδεύθητε	ἐπετηδεύθησᾰν
	subjunctive	ἐπῐτηδευθῶ	ἐπῐτηδευθῇς	ἐπῐτηδευθῇ	ἐπῐτηδευθῆτον	ἐπῐτηδευθῆτον	ἐπῐτηδευθῶμεν	ἐπῐτηδευθῆτε	ἐπῐτηδευθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτηδευθείην	ἐπῐτηδευθείης	ἐπῐτηδευθείη	ἐπῐτηδευθεῖτον, ἐπῐτηδευθείητον	ἐπῐτηδευθείτην, ἐπῐτηδευθειήτην	ἐπῐτηδευθεῖμεν, ἐπῐτηδευθείημεν	ἐπῐτηδευθεῖτε, ἐπῐτηδευθείητε	ἐπῐτηδευθεῖεν, ἐπῐτηδευθείησᾰν
	imperative		ἐπῐτηδεύθητῐ	ἐπῐτηδευθήτω	ἐπῐτηδεύθητον	ἐπῐτηδευθήτων		ἐπῐτηδεύθητε	ἐπῐτηδευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐτηδεῦσαι			ἐπῐτηδεύσᾰσθαι		ἐπῐτηδευθῆναι
participle	m	ἐπῐτηδεύσᾱς			ἐπῐτηδευσᾰ́μενος		ἐπῐτηδευθείς
	f	ἐπῐτηδεύσᾱσᾰ			ἐπῐτηδευσᾰμένη		ἐπῐτηδευθεῖσᾰ
	n	ἐπῐτηδεῦσᾰν			ἐπῐτηδευσᾰ́μενον		ἐπῐτηδευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπῐτετήδευκᾰ, ἐπῐτετήδευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτετήδευκᾰ	ἐπῐτετήδευκᾰς	ἐπῐτετήδευκε(ν)	ἐπῐτετηδεύκᾰτον	ἐπῐτετηδεύκᾰτον	ἐπῐτετηδεύκᾰμεν	ἐπῐτετηδεύκᾰτε	ἐπῐτετηδεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐτετηδεύκω	ἐπῐτετηδεύκῃς	ἐπῐτετηδεύκῃ	ἐπῐτετηδεύκητον	ἐπῐτετηδεύκητον	ἐπῐτετηδεύκωμεν	ἐπῐτετηδεύκητε	ἐπῐτετηδεύκωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτετηδεύκοιμῐ, ἐπῐτετηδευκοίην	ἐπῐτετηδεύκοις, ἐπῐτετηδευκοίης	ἐπῐτετηδεύκοι, ἐπῐτετηδευκοίη	ἐπῐτετηδεύκοιτον	ἐπῐτετηδευκοίτην	ἐπῐτετηδεύκοιμεν	ἐπῐτετηδεύκοιτε	ἐπῐτετηδεύκοιεν
	imperative		ἐπῐτετήδευκε	ἐπῐτετηδευκέτω	ἐπῐτετηδεύκετον	ἐπῐτετηδευκέτων		ἐπῐτετηδεύκετε	ἐπῐτετηδευκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐτετήδευμαι	ἐπῐτετήδευσαι	ἐπῐτετήδευται	ἐπῐτετήδευσθον	ἐπῐτετήδευσθον	ἐπῐτετηδεύμεθᾰ	ἐπῐτετήδευσθε	ἐπῐτετήδευνται
	subjunctive	ἐπῐτετηδευμένος ὦ	ἐπῐτετηδευμένος ᾖς	ἐπῐτετηδευμένος ᾖ	ἐπῐτετηδευμένω ἦτον	ἐπῐτετηδευμένω ἦτον	ἐπῐτετηδευμένοι ὦμεν	ἐπῐτετηδευμένοι ἦτε	ἐπῐτετηδευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτετηδευμένος εἴην	ἐπῐτετηδευμένος εἴης	ἐπῐτετηδευμένος εἴη	ἐπῐτετηδευμένω εἴητον/εἶτον	ἐπῐτετηδευμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπῐτετηδευμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπῐτετηδευμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπῐτετηδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπῐτετήδευσο	ἐπῐτετηδεύσθω	ἐπῐτετήδευσθον	ἐπῐτετηδεύσθων		ἐπῐτετήδευσθε	ἐπῐτετηδεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐτετηδευκέναι				ἐπῐτετηδεῦσθαι
participle	m	ἐπῐτετηδευκώς				ἐπῐτετηδευμένος
	f	ἐπῐτετηδευκυῖᾰ				ἐπῐτετηδευμένη
	n	ἐπῐτετηδευκός				ἐπῐτετηδευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἐπιτήδευμα (epitḗdeuma)