ἐπιτέμνω

Ancient Greek

Alternative forms

ἐπῐτᾰ́μνω (epitámnō) – Ionic

Etymology

From ἐπῐ- (epi-, “upon”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.tém.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈtem.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈtem.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈtem.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈtem.no/

Verb

ἐπῐτέμνω • (epitémnō)

to cut upon the surface, make an incision, gash
to cut short
1. to abridge, shorten, epitomize
2. to cut off
3. (passive) to be cut short, perish

Inflection

Present: ἐπῐτέμνω, ἐπῐτέμνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτέμνω	ἐπῐτέμνεις	ἐπῐτέμνει	ἐπῐτέμνετον	ἐπῐτέμνετον	ἐπῐτέμνομεν	ἐπῐτέμνετε	ἐπῐτέμνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐτέμνω	ἐπῐτέμνῃς	ἐπῐτέμνῃ	ἐπῐτέμνητον	ἐπῐτέμνητον	ἐπῐτέμνωμεν	ἐπῐτέμνητε	ἐπῐτέμνωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτέμνοιμῐ	ἐπῐτέμνοις	ἐπῐτέμνοι	ἐπῐτέμνοιτον	ἐπῐτεμνοίτην	ἐπῐτέμνοιμεν	ἐπῐτέμνοιτε	ἐπῐτέμνοιεν
	imperative		ἐπῐ́τεμνε	ἐπῐτεμνέτω	ἐπῐτέμνετον	ἐπῐτεμνέτων		ἐπῐτέμνετε	ἐπῐτεμνόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐτέμνομαι	ἐπῐτέμνῃ, ἐπῐτέμνει	ἐπῐτέμνεται	ἐπῐτέμνεσθον	ἐπῐτέμνεσθον	ἐπῐτεμνόμεθᾰ	ἐπῐτέμνεσθε	ἐπῐτέμνονται
	subjunctive	ἐπῐτέμνωμαι	ἐπῐτέμνῃ	ἐπῐτέμνηται	ἐπῐτέμνησθον	ἐπῐτέμνησθον	ἐπῐτεμνώμεθᾰ	ἐπῐτέμνησθε	ἐπῐτέμνωνται
	optative	ἐπῐτεμνοίμην	ἐπῐτέμνοιο	ἐπῐτέμνοιτο	ἐπῐτέμνοισθον	ἐπῐτεμνοίσθην	ἐπῐτεμνοίμεθᾰ	ἐπῐτέμνοισθε	ἐπῐτέμνοιντο
	imperative		ἐπῐτέμνου	ἐπῐτεμνέσθω	ἐπῐτέμνεσθον	ἐπῐτεμνέσθων		ἐπῐτέμνεσθε	ἐπῐτεμνέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐτέμνειν				ἐπῐτέμνεσθαι
participle	m	ἐπῐτέμνων				ἐπῐτεμνόμενος
	f	ἐπῐτέμνουσᾰ				ἐπῐτεμνομένη
	n	ἐπῐτέμνον				ἐπῐτεμνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπέτεμνον, ἐπετεμνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτεμνον	ἐπέτεμνες	ἐπέτεμνε(ν)	ἐπετέμνετον	ἐπετεμνέτην	ἐπετέμνομεν	ἐπετέμνετε	ἐπέτεμνον
middle/ passive	indicative	ἐπετεμνόμην	ἐπετέμνου	ἐπετέμνετο	ἐπετέμνεσθον	ἐπετεμνέσθην	ἐπετεμνόμεθᾰ	ἐπετέμνεσθε	ἐπετέμνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπῐτεμέω, ἐπῐτεμέομαι, ἐπῐτεμήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτεμέω	ἐπῐτεμέεις	ἐπῐτεμέει	ἐπῐτεμέετον	ἐπῐτεμέετον	ἐπῐτεμέομεν	ἐπῐτεμέετε	ἐπῐτεμέουσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐτεμέοιμῐ	ἐπῐτεμέοις	ἐπῐτεμέοι	ἐπῐτεμέοιτον	ἐπῐτεμεοίτην	ἐπῐτεμέοιμεν	ἐπῐτεμέοιτε	ἐπῐτεμέοιεν
middle	indicative	ἐπῐτεμέομαι	ἐπῐτεμέῃ, ἐπῐτεμέει	ἐπῐτεμέεται	ἐπῐτεμέεσθον	ἐπῐτεμέεσθον	ἐπῐτεμεόμεθᾰ	ἐπῐτεμέεσθε	ἐπῐτεμέονται
middle	optative	ἐπῐτεμεοίμην	ἐπῐτεμέοιο	ἐπῐτεμέοιτο	ἐπῐτεμέοισθον	ἐπῐτεμεοίσθην	ἐπῐτεμεοίμεθᾰ	ἐπῐτεμέοισθε	ἐπῐτεμέοιντο
passive	indicative	ἐπῐτεμήσομαι	ἐπῐτεμήσῃ	ἐπῐτεμήσεται	ἐπῐτεμήσεσθον	ἐπῐτεμήσεσθον	ἐπῐτεμησόμεθᾰ	ἐπῐτεμήσεσθε	ἐπῐτεμήσονται
passive	optative	ἐπῐτεμησοίμην	ἐπῐτεμήσοιο	ἐπῐτεμήσοιτο	ἐπῐτεμήσοισθον	ἐπῐτεμησοίσθην	ἐπῐτεμησοίμεθᾰ	ἐπῐτεμήσοισθε	ἐπῐτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐτεμέειν			ἐπῐτεμέεσθαι		ἐπῐτεμήσεσθαι
participle	m	ἐπῐτεμέων			ἐπῐτεμεόμενος		ἐπῐτεμησόμενος
	f	ἐπῐτεμέουσᾰ			ἐπῐτεμεομένη		ἐπῐτεμησομένη
	n	ἐπῐτεμέον			ἐπῐτεμεόμενον		ἐπῐτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπῐτεμῶ, ἐπῐτεμοῦμαι, ἐπῐτεμήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτεμῶ	ἐπῐτεμεῖς	ἐπῐτεμεῖ	ἐπῐτεμεῖτον	ἐπῐτεμεῖτον	ἐπῐτεμοῦμεν	ἐπῐτεμεῖτε	ἐπῐτεμοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐπῐτεμοίην, ἐπῐτεμοῖμῐ	ἐπῐτεμοίης, ἐπῐτεμοῖς	ἐπῐτεμοίη, ἐπῐτεμοῖ	ἐπῐτεμοῖτον, ἐπῐτεμοίητον	ἐπῐτεμοίτην, ἐπῐτεμοιήτην	ἐπῐτεμοῖμεν, ἐπῐτεμοίημεν	ἐπῐτεμοῖτε, ἐπῐτεμοίητε	ἐπῐτεμοῖεν, ἐπῐτεμοίησᾰν
middle	indicative	ἐπῐτεμοῦμαι	ἐπῐτεμῇ	ἐπῐτεμεῖται	ἐπῐτεμεῖσθον	ἐπῐτεμεῖσθον	ἐπῐτεμούμεθᾰ	ἐπῐτεμεῖσθε	ἐπῐτεμοῦνται
middle	optative	ἐπῐτεμοίμην	ἐπῐτεμοῖο	ἐπῐτεμοῖτο	ἐπῐτεμοῖσθον	ἐπῐτεμοίσθην	ἐπῐτεμοίμεθᾰ	ἐπῐτεμοῖσθε	ἐπῐτεμοῖντο
passive	indicative	ἐπῐτεμήσομαι	ἐπῐτεμήσῃ	ἐπῐτεμήσεται	ἐπῐτεμήσεσθον	ἐπῐτεμήσεσθον	ἐπῐτεμησόμεθᾰ	ἐπῐτεμήσεσθε	ἐπῐτεμήσονται
passive	optative	ἐπῐτεμησοίμην	ἐπῐτεμήσοιο	ἐπῐτεμήσοιτο	ἐπῐτεμήσοισθον	ἐπῐτεμησοίσθην	ἐπῐτεμησοίμεθᾰ	ἐπῐτεμήσοισθε	ἐπῐτεμήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐτεμεῖν			ἐπῐτεμεῖσθαι		ἐπῐτεμήσεσθαι
participle	m	ἐπῐτεμῶν			ἐπῐτεμούμενος		ἐπῐτεμησόμενος
	f	ἐπῐτεμοῦσᾰ			ἐπῐτεμουμένη		ἐπῐτεμησομένη
	n	ἐπῐτεμοῦν			ἐπῐτεμούμενον		ἐπῐτεμησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέτεμον, ἐπετεμόμην, ἐπετμήθην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτεμον	ἐπέτεμες	ἐπέτεμε(ν)	ἐπετέμετον	ἐπετεμέτην	ἐπετέμομεν	ἐπετέμετε	ἐπέτεμον
	subjunctive	ἐπῐτέμω	ἐπῐτέμῃς	ἐπῐτέμῃ	ἐπῐτέμητον	ἐπῐτέμητον	ἐπῐτέμωμεν	ἐπῐτέμητε	ἐπῐτέμωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτέμοιμῐ	ἐπῐτέμοις	ἐπῐτέμοι	ἐπῐτέμοιτον	ἐπῐτεμοίτην	ἐπῐτέμοιμεν	ἐπῐτέμοιτε	ἐπῐτέμοιεν
	imperative		ἐπῐ́τεμε	ἐπῐτεμέτω	ἐπῐτέμετον	ἐπῐτεμέτων		ἐπῐτέμετε	ἐπῐτεμόντων
middle	indicative	ἐπετεμόμην	ἐπετέμου	ἐπετέμετο	ἐπετέμεσθον	ἐπετεμέσθην	ἐπετεμόμεθᾰ	ἐπετέμεσθε	ἐπετέμοντο
	subjunctive	ἐπῐτέμωμαι	ἐπῐτέμῃ	ἐπῐτέμηται	ἐπῐτέμησθον	ἐπῐτέμησθον	ἐπῐτεμώμεθᾰ	ἐπῐτέμησθε	ἐπῐτέμωνται
	optative	ἐπῐτεμοίμην	ἐπῐτέμοιο	ἐπῐτέμοιτο	ἐπῐτέμοισθον	ἐπῐτεμοίσθην	ἐπῐτεμοίμεθᾰ	ἐπῐτέμοισθε	ἐπῐτέμοιντο
	imperative		ἐπῐτεμοῦ	ἐπῐτεμέσθω	ἐπῐτέμεσθον	ἐπῐτεμέσθων		ἐπῐτέμεσθε	ἐπῐτεμέσθων
passive	indicative	ἐπετμήθην	ἐπετμήθης	ἐπετμήθη	ἐπετμήθητον	ἐπετμηθήτην	ἐπετμήθημεν	ἐπετμήθητε	ἐπετμήθησᾰν
	subjunctive	ἐπιτμηθῶ	ἐπιτμηθῇς	ἐπιτμηθῇ	ἐπιτμηθῆτον	ἐπιτμηθῆτον	ἐπιτμηθῶμεν	ἐπιτμηθῆτε	ἐπιτμηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιτμηθείην	ἐπιτμηθείης	ἐπιτμηθείη	ἐπιτμηθεῖτον, ἐπιτμηθείητον	ἐπιτμηθείτην, ἐπιτμηθειήτην	ἐπιτμηθεῖμεν, ἐπιτμηθείημεν	ἐπιτμηθεῖτε, ἐπιτμηθείητε	ἐπιτμηθεῖεν, ἐπιτμηθείησᾰν
	imperative		ἐπιτμήθητῐ	ἐπιτμηθήτω	ἐπιτμήθητον	ἐπιτμηθήτων		ἐπιτμήθητε	ἐπιτμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐπῐτεμεῖν			ἐπῐτεμέσθαι		ἐπιτμηθῆναι
participle	m	ἐπῐτεμών			ἐπῐτεμόμενος		ἐπιτμηθείς
	f	ἐπῐτεμοῦσᾰ			ἐπῐτεμομένη		ἐπιτμηθεῖσᾰ
	n	ἐπῐτεμόν			ἐπῐτεμόμενον		ἐπιτμηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέταμον, ἐπεταμόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέταμον	ἐπέταμες	ἐπέταμε(ν)	ἐπετάμετον	ἐπεταμέτην	ἐπετάμομεν	ἐπετάμετε	ἐπέταμον
	subjunctive	ἐπιτάμω, ἐπιτάμωμῐ	ἐπιτάμῃς, ἐπιτάμῃσθᾰ	ἐπιτάμῃ, ἐπιτάμῃσῐ	ἐπιτάμητον	ἐπιτάμητον	ἐπιτάμωμεν	ἐπιτάμητε	ἐπιτάμωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτάμοιμῐ	ἐπιτάμοις/ἐπιτάμοισθᾰ	ἐπιτάμοι	ἐπιταμεῖτον	ἐπιταμείτην	ἐπιταμεῖμεν	ἐπιταμεῖτε	ἐπιταμεῖεν
	imperative		ἐπίταμε	ἐπιταμέτω	ἐπιτάμετον	ἐπιταμέτων		ἐπιτάμετε	ἐπιταμόντων
middle	indicative	ἐπεταμόμην	ἐπετάμεο	ἐπετάμετο	ἐπετάμεσθον	ἐπεταμέσθην	ἐπεταμόμε(σ)θᾰ	ἐπετάμεσθε	ἐπετάμοντο
	subjunctive	ἐπιτάμωμαι, ἐπιταμώμαιμῐ	ἐπιτάμηαι, ἐπιτάμηαι	ἐπιτάμηται, ἐπιταμήταισῐ	ἐπιτάμησθον	ἐπιτάμησθον	ἐπιταμώμε(σ)θᾰ	ἐπιτάμησθε	ἐπιτάμωνται
	optative	ἐπιταμοίμην	ἐπιτάμοιο	ἐπιτάμοιτο	ἐπιτάμοισθον	ἐπιταμοίσθην	ἐπιταμοίμε(σ)θᾰ	ἐπιτάμοισθε	ἐπιταμοίᾰτο
	imperative		ἐπιτάμεο	ἐπιταμέσθω	ἐπιτάμεσθον	ἐπιταμέσθων		ἐπιτάμεσθε	ἐπιταμέσθων
		active			middle
infinitive		ἐπιταμεῖν/ἐπιταμέμεν(αι)			ἐπιταμέσθαι
participle	m	ἐπιταμών			ἐπιταμόμενος
	f	ἐπιταμοῦσᾰ			ἐπιταμομένη
	n	ἐπιταμόν			ἐπιταμόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπῐτέτμηκᾰ, ἐπῐτέτμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπῐτέτμηκᾰ	ἐπῐτέτμηκᾰς	ἐπῐτέτμηκε(ν)	ἐπῐτετμήκᾰτον	ἐπῐτετμήκᾰτον	ἐπῐτετμήκᾰμεν	ἐπῐτετμήκᾰτε	ἐπῐτετμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπῐτετμήκω	ἐπῐτετμήκῃς	ἐπῐτετμήκῃ	ἐπῐτετμήκητον	ἐπῐτετμήκητον	ἐπῐτετμήκωμεν	ἐπῐτετμήκητε	ἐπῐτετμήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτετμήκοιμῐ, ἐπῐτετμηκοίην	ἐπῐτετμήκοις, ἐπῐτετμηκοίης	ἐπῐτετμήκοι, ἐπῐτετμηκοίη	ἐπῐτετμήκοιτον	ἐπῐτετμηκοίτην	ἐπῐτετμήκοιμεν	ἐπῐτετμήκοιτε	ἐπῐτετμήκοιεν
	imperative		ἐπῐτέτμηκε	ἐπῐτετμηκέτω	ἐπῐτετμήκετον	ἐπῐτετμηκέτων		ἐπῐτετμήκετε	ἐπῐτετμηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐπῐτέτμημαι	ἐπῐτέτμησαι	ἐπῐτέτμηται	ἐπῐτέτμησθον	ἐπῐτέτμησθον	ἐπῐτετμήμεθᾰ	ἐπῐτέτμησθε	ἐπῐτέτμηνται
	subjunctive	ἐπῐτετμημένος ὦ	ἐπῐτετμημένος ᾖς	ἐπῐτετμημένος ᾖ	ἐπῐτετμημένω ἦτον	ἐπῐτετμημένω ἦτον	ἐπῐτετμημένοι ὦμεν	ἐπῐτετμημένοι ἦτε	ἐπῐτετμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπῐτετμημένος εἴην	ἐπῐτετμημένος εἴης	ἐπῐτετμημένος εἴη	ἐπῐτετμημένω εἴητον/εἶτον	ἐπῐτετμημένω εἰήτην/εἴτην	ἐπῐτετμημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπῐτετμημένοι εἴητε/εἶτε	ἐπῐτετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπῐτέτμησο	ἐπῐτετμήσθω	ἐπῐτέτμησθον	ἐπῐτετμήσθων		ἐπῐτέτμησθε	ἐπῐτετμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπῐτετμηκέναι				ἐπῐτετμῆσθαι
participle	m	ἐπῐτετμηκώς				ἐπῐτετμημένος
	f	ἐπῐτετμηκυῖᾰ				ἐπῐτετμημένη
	n	ἐπῐτετμηκός				ἐπῐτετμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπετετμήκειν, ἐπετετμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπετετμήκειν, ἐπετετμήκη	ἐπετετμήκεις, ἐπετετμήκης	ἐπετετμήκει(ν)	ἐπετετμήκετον	ἐπετετμηκέτην	ἐπετετμήκεμεν	ἐπετετμήκετε	ἐπετετμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπετετμήμην	ἐπετέτμησο	ἐπετέτμητο	ἐπετέτμησθον	ἐπετετμήσθην	ἐπετετμήμεθᾰ	ἐπετέτμησθε	ἐπετέτμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.