ἐπιτέλλω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ τέλλω (téllō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.tél.lɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈtel.lo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈtel.lo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈtel.lo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈte.lo/

Verb

ἐπιτέλλω • (epitéllō)

to order, command, enjoin

Usage notes

Tmesis is common with this verb, so that ἐπί (epí) is written before another sentence element and is separated from τέλλω (téllō).

Conjugation

Present: ἐπιτέλλω, ἐπιτέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιτέλλω	ἐπιτέλλεις	ἐπιτέλλει	ἐπιτέλλετον	ἐπιτέλλετον	ἐπιτέλλομεν	ἐπιτέλλετε	ἐπιτέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιτέλλω	ἐπιτέλλῃς	ἐπιτέλλῃ	ἐπιτέλλητον	ἐπιτέλλητον	ἐπιτέλλωμεν	ἐπιτέλλητε	ἐπιτέλλωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτέλλοιμῐ	ἐπιτέλλοις	ἐπιτέλλοι	ἐπιτέλλοιτον	ἐπιτελλοίτην	ἐπιτέλλοιμεν	ἐπιτέλλοιτε	ἐπιτέλλοιεν
	imperative		ἐπίτελλε	ἐπιτελλέτω	ἐπιτέλλετον	ἐπιτελλέτων		ἐπιτέλλετε	ἐπιτελλόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιτέλλομαι	ἐπιτέλλῃ, ἐπιτέλλει	ἐπιτέλλεται	ἐπιτέλλεσθον	ἐπιτέλλεσθον	ἐπιτελλόμεθᾰ	ἐπιτέλλεσθε	ἐπιτέλλονται
	subjunctive	ἐπιτέλλωμαι	ἐπιτέλλῃ	ἐπιτέλληται	ἐπιτέλλησθον	ἐπιτέλλησθον	ἐπιτελλώμεθᾰ	ἐπιτέλλησθε	ἐπιτέλλωνται
	optative	ἐπιτελλοίμην	ἐπιτέλλοιο	ἐπιτέλλοιτο	ἐπιτέλλοισθον	ἐπιτελλοίσθην	ἐπιτελλοίμεθᾰ	ἐπιτέλλοισθε	ἐπιτέλλοιντο
	imperative		ἐπιτέλλου	ἐπιτελλέσθω	ἐπιτέλλεσθον	ἐπιτελλέσθων		ἐπιτέλλεσθε	ἐπιτελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιτέλλειν				ἐπιτέλλεσθαι
participle	m	ἐπιτέλλων				ἐπιτελλόμενος
	f	ἐπιτέλλουσᾰ				ἐπιτελλομένη
	n	ἐπιτέλλον				ἐπιτελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπέτελλον, ἐπετελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτελλον	ἐπέτελλες	ἐπέτελλε(ν)	ἐπετέλλετον	ἐπετελλέτην	ἐπετέλλομεν	ἐπετέλλετε	ἐπέτελλον
middle/ passive	indicative	ἐπετελλόμην	ἐπετέλλου	ἐπετέλλετο	ἐπετέλλεσθον	ἐπετελλέσθην	ἐπετελλόμεθᾰ	ἐπετέλλεσθε	ἐπετέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέτειλᾰ, ἐπετειλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέτειλᾰ	ἐπέτειλᾰς	ἐπέτειλε(ν)	ἐπετείλᾰτον	ἐπετειλᾰ́την	ἐπετείλᾰμεν	ἐπετείλᾰτε	ἐπέτειλᾰν
	subjunctive	ἐπιτείλω	ἐπιτείλῃς	ἐπιτείλῃ	ἐπιτείλητον	ἐπιτείλητον	ἐπιτείλωμεν	ἐπιτείλητε	ἐπιτείλωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτείλαιμῐ	ἐπιτείλειᾰς, ἐπιτείλαις	ἐπιτείλειε(ν), ἐπιτείλαι	ἐπιτείλαιτον	ἐπιτειλαίτην	ἐπιτείλαιμεν	ἐπιτείλαιτε	ἐπιτείλειᾰν, ἐπιτείλαιεν
	imperative		ἐπίτειλον	ἐπιτειλᾰ́τω	ἐπιτείλᾰτον	ἐπιτειλᾰ́των		ἐπιτείλᾰτε	ἐπιτειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπετειλᾰ́μην	ἐπετείλω	ἐπετείλᾰτο	ἐπετείλᾰσθον	ἐπετειλᾰ́σθην	ἐπετειλᾰ́μεθᾰ	ἐπετείλᾰσθε	ἐπετείλᾰντο
	subjunctive	ἐπιτείλωμαι	ἐπιτείλῃ	ἐπιτείληται	ἐπιτείλησθον	ἐπιτείλησθον	ἐπιτειλώμεθᾰ	ἐπιτείλησθε	ἐπιτείλωνται
	optative	ἐπιτειλαίμην	ἐπιτείλαιο	ἐπιτείλαιτο	ἐπιτείλαισθον	ἐπιτειλαίσθην	ἐπιτειλαίμεθᾰ	ἐπιτείλαισθε	ἐπιτείλαιντο
	imperative		ἐπίτειλαι	ἐπιτειλᾰ́σθω	ἐπιτείλᾰσθον	ἐπιτειλᾰ́σθων		ἐπιτείλᾰσθε	ἐπιτειλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐπιτεῖλαι			ἐπιτείλᾰσθαι
participle	m	ἐπιτείλᾱς			ἐπιτειλᾰ́μενος
	f	ἐπιτείλᾱσᾰ			ἐπιτειλᾰμένη
	n	ἐπιτεῖλᾰν			ἐπιτειλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπιτέταλᾰ, ἐπιτέταλμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιτέταλᾰ	ἐπιτέταλᾰς	ἐπιτέταλε(ν)	ἐπιτετάλᾰτον	ἐπιτετάλᾰτον	ἐπιτετάλᾰμεν	ἐπιτετάλᾰτε	ἐπιτετάλᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιτετάλω	ἐπιτετάλῃς	ἐπιτετάλῃ	ἐπιτετάλητον	ἐπιτετάλητον	ἐπιτετάλωμεν	ἐπιτετάλητε	ἐπιτετάλωσῐ(ν)
	optative	ἐπιτετάλοιμῐ, ἐπιτεταλοίην	ἐπιτετάλοις, ἐπιτεταλοίης	ἐπιτετάλοι, ἐπιτεταλοίη	ἐπιτετάλοιτον	ἐπιτεταλοίτην	ἐπιτετάλοιμεν	ἐπιτετάλοιτε	ἐπιτετάλοιεν
	imperative		ἐπιτέταλε	ἐπιτεταλέτω	ἐπιτετάλετον	ἐπιτεταλέτων		ἐπιτετάλετε	ἐπιτεταλόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιτέταλμαι	ἐπιτέταλσαι	ἐπιτέταλται	ἐπιτέταλθον	ἐπιτέταλθον	ἐπιτετάλμεθᾰ	ἐπιτέταλθε	ἐπιτετάλᾰται
	subjunctive	ἐπιτεταλμένος ὦ	ἐπιτεταλμένος ᾖς	ἐπιτεταλμένος ᾖ	ἐπιτεταλμένω ἦτον	ἐπιτεταλμένω ἦτον	ἐπιτεταλμένοι ὦμεν	ἐπιτεταλμένοι ἦτε	ἐπιτεταλμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐπιτεταλμένος εἴην	ἐπιτεταλμένος εἴης	ἐπιτεταλμένος εἴη	ἐπιτεταλμένω εἴητον/εἶτον	ἐπιτεταλμένω εἰήτην/εἴτην	ἐπιτεταλμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐπιτεταλμένοι εἴητε/εἶτε	ἐπιτεταλμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐπιτέταλσο	ἐπιτετάλθω	ἐπιτέταλθον	ἐπιτετάλθων		ἐπιτέταλθε	ἐπιτετάλθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιτεταλέναι				ἐπιτετᾶλθαι
participle	m	ἐπιτεταλώς				ἐπιτεταλμένος
	f	ἐπιτεταλυῖᾰ				ἐπιτεταλμένη
	n	ἐπιτεταλός				ἐπιτεταλμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπετετάλειν, ἐπετετάλμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπετετάλειν, ἐπετετάλη	ἐπετετάλεις, ἐπετετάλης	ἐπετετάλει(ν)	ἐπετετάλετον	ἐπετεταλέτην	ἐπετετάλεμεν	ἐπετετάλετε	ἐπετετάλεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπετετάλμην	ἐπετέταλσο	ἐπετέταλτο	ἐπετέταλθον	ἐπετετάλθην	ἐπετετάλμεθᾰ	ἐπετέταλθε	ἐπετετάλᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.