ἐπιπλοκήλη
Ancient Greek
Etymology
From ἐπῐ́πλοον (epíploon, “omentum”) + κήλη (kḗlē, “tumour, hernia”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.pi.plo.kɛ̌ː.lɛː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.pi.ploˈke̝.le̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.pi.ploˈci.li/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.pi.ploˈci.li/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.pi.ploˈci.li/
Noun
ἐπῐπλοκήλη • (epiplokḗlē) f (genitive ἐπῐπλοκήλης); first declension
- (pathology) hernia of the omentum
Inflection
First declension of ἡ ἐπῐπλοκήλη; τῆς ἐπῐπλοκήλης (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἐπῐπλοκήλη hē epiplokḗlē | τὼ ἐπῐπλοκήλᾱ tṑ epiplokḗlā | αἱ ἐπῐπλοκῆλαι hai epiplokêlai | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐπῐπλοκήλης tês epiplokḗlēs | τοῖν ἐπῐπλοκήλαιν toîn epiplokḗlain | τῶν ἐπῐπλοκηλῶν tôn epiplokēlôn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐπῐπλοκήλῃ têi epiplokḗlēi | τοῖν ἐπῐπλοκήλαιν toîn epiplokḗlain | ταῖς ἐπῐπλοκήλαις taîs epiplokḗlais | ||||||||||
Accusative | τὴν ἐπῐπλοκήλην tḕn epiplokḗlēn | τὼ ἐπῐπλοκήλᾱ tṑ epiplokḗlā | τᾱ̀ς ἐπῐπλοκήλᾱς tā̀s epiplokḗlās | ||||||||||
Vocative | ἐπῐπλοκήλη epiplokḗlē | ἐπῐπλοκήλᾱ epiplokḗlā | ἐπῐπλοκῆλαι epiplokêlai | ||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
- ἐπῐπλοκηλῐκός (epiplokēlikós)
Further reading
- “ἐπιπλοκήλη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- ἐπιπλοκήλη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette