ἐπιλυσέοιν
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.pi.ly.sé.oi̯n/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ɛ.pi.lyˈsɛ.yn/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.pi.lyˈse.yn/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.pi.lyˈse.yn/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.pi.liˈse.in/
Mark the vowel length of the ambiguous vowels ι and υ by adding a macron after each one if it is long, or a breve if it is short. By default, Module:grc-pronunciation assumes it is short if unmarked.
[This message shows only in preview mode.]
Noun
ἐπιλυσέοιν • (epiluséoin)
- genitive/dative dual of ἐπίλυσις (epílusis)
Declension
Third declension of ἡ ἐπίλυσῐς; τῆς ἐπιλύσεως (Attic)
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἐπίλυσῐς hē epílusis | τὼ ἐπιλύσει tṑ epilúsei | αἱ ἐπιλύσεις hai epilúseis | ||||||||||
Genitive | τῆς ἐπιλύσεως tês epilúseōs | τοῖν ἐπιλυσέοιν toîn epiluséoin | τῶν ἐπιλύσεων tôn epilúseōn | ||||||||||
Dative | τῇ ἐπιλύσει têi epilúsei | τοῖν ἐπιλυσέοιν toîn epiluséoin | ταῖς ἐπιλύσεσῐ / ἐπιλύσεσῐν taîs epilúsesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ἐπίλυσῐν tḕn epílusin | τὼ ἐπιλύσει tṑ epilúsei | τᾱ̀ς ἐπιλύσεις tā̀s epilúseis | ||||||||||
Vocative | ἐπίλυσῐ epílusi | ἐπιλύσει epilúsei | ἐπιλύσεις epilúseis | ||||||||||
Notes: |
|