ἐπεπείθετο

ἐπεπείθετο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pe.pěː.tʰe.to/ → /e.peˈpi.θe.to/ → /e.peˈpi.θe.to/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pe.pěː.tʰe.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.pɛˈpi.tʰɛ.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.peˈpi.θe.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.peˈpi.θe.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.peˈpi.θe.to/

Verb

ἐπεπείθετο • (epepeítheto)

1. third-person singular imperfect mediopassive indicative of ἐπιπείθομαι (epipeíthomai)