ἐπείγω

Ancient Greek

Alternative forms

ἐποίγω (epoígō) – Aeolic

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pěː.ɡɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈpi.ɡo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈpi.ɣo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈpi.ɣo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈpi.ɣo/

Verb

ἐπείγω • (epeígō)

to press hard, oppress
to impel, urge on
(in middle) to press on, hasten, drive fast

Conjugation

Present: ἐπείγω, ἐπείγομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπείγω	ἐπείγεις	ἐπείγει	ἐπείγετον	ἐπείγετον	ἐπείγομεν	ἐπείγετε	ἐπείγουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπείγω	ἐπείγῃς	ἐπείγῃ	ἐπείγητον	ἐπείγητον	ἐπείγωμεν	ἐπείγητε	ἐπείγωσῐ(ν)
	optative	ἐπείγοιμῐ	ἐπείγοις	ἐπείγοι	ἐπείγοιτον	ἐπειγοίτην	ἐπείγοιμεν	ἐπείγοιτε	ἐπείγοιεν
	imperative		ἔπειγε	ἐπειγέτω	ἐπείγετον	ἐπειγέτων		ἐπείγετε	ἐπειγόντων
middle/ passive	indicative	ἐπείγομαι	ἐπείγῃ, ἐπείγει	ἐπείγεται	ἐπείγεσθον	ἐπείγεσθον	ἐπειγόμεθᾰ	ἐπείγεσθε	ἐπείγονται
	subjunctive	ἐπείγωμαι	ἐπείγῃ	ἐπείγηται	ἐπείγησθον	ἐπείγησθον	ἐπειγώμεθᾰ	ἐπείγησθε	ἐπείγωνται
	optative	ἐπειγοίμην	ἐπείγοιο	ἐπείγοιτο	ἐπείγοισθον	ἐπειγοίσθην	ἐπειγοίμεθᾰ	ἐπείγοισθε	ἐπείγοιντο
	imperative		ἐπείγου	ἐπειγέσθω	ἐπείγεσθον	ἐπειγέσθων		ἐπείγεσθε	ἐπειγέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπείγειν				ἐπείγεσθαι
participle	m	ἐπείγων				ἐπειγόμενος
	f	ἐπείγουσᾰ				ἐπειγομένη
	n	ἐπεῖγον				ἐπειγόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤπειγον, ἠπειγόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤπειγον	ἤπειγες	ἤπειγε(ν)	ἠπείγετον	ἠπειγέτην	ἠπείγομεν	ἠπείγετε	ἤπειγον
middle/ passive	indicative	ἠπειγόμην	ἠπείγου	ἠπείγετο	ἠπείγεσθον	ἠπειγέσθην	ἠπειγόμεθᾰ	ἠπείγεσθε	ἠπείγοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπειγον, ἐπειγόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπειγον	ἔπειγες	ἔπειγε(ν)	ἐπείγετον	ἐπειγέτην	ἐπείγομεν	ἐπείγετε	ἔπειγον
middle/ passive	indicative	ἐπειγόμην	ἐπείγου	ἐπείγετο	ἐπείγεσθον	ἐπειγέσθην	ἐπειγόμε(σ)θᾰ	ἐπείγεσθε	ἐπείγοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπείξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐπείξομαι	ἐπείξῃ, ἐπείξει	ἐπείξεται	ἐπείξεσθον	ἐπείξεσθον	ἐπειξόμεθᾰ	ἐπείξεσθε	ἐπείξονται
middle	optative	ἐπειξοίμην	ἐπείξοιο	ἐπείξοιτο	ἐπείξοισθον	ἐπειξοίσθην	ἐπειξοίμεθᾰ	ἐπείξοισθε	ἐπείξοιντο
					middle
infinitive					ἐπείξεσθαι
participle	m				ἐπειξόμενος
	f				ἐπειξομένη
	n				ἐπειξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤπειξᾰ, ἠπειξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤπειξᾰ	ἤπειξᾰς	ἤπειξε(ν)	ἠπείξᾰτον	ἠπειξᾰ́την	ἠπείξᾰμεν	ἠπείξᾰτε	ἤπειξᾰν
	subjunctive	ῶ	ῇς	ῇ	ῆτον	ῆτον	ῶμεν	ῆτε	ῶσῐ(ν)
	optative	αῖμῐ	εῖᾰς, αῖς	εῖε(ν), αῖ	αῖτον	αίτην	αῖμεν	αῖτε	εῖᾰν, αῖεν
	imperative		όν	ᾰ́τω	ᾰ́τον	ᾰ́των		ᾰ́τε	ᾰ́ντων
middle	indicative	ἠπειξᾰ́μην	ἠπείξω	ἠπείξᾰτο	ἠπείξᾰσθον	ἠπειξᾰ́σθην	ἠπειξᾰ́μεθᾰ	ἠπείξᾰσθε	ἠπείξᾰντο
	subjunctive	ῶμαι	ῇ	ῆται	ῆσθον	ῆσθον	ώμεθᾰ	ῆσθε	ῶνται
	optative	αίμην	αῖο	αῖτο	αῖσθον	αίσθην	αίμεθᾰ	αῖσθε	αῖντο
	imperative		αῖ	ᾰ́σθω	ᾰ́σθον	ᾰ́σθων		ᾰ́σθε	ᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		αῖ			ᾰ́σθαι
participle	m	ᾶς			ᾰ́μενος
	f	ᾶσᾰ			ᾰμένη
	n	ᾰ́ν			ᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἤπειγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἤπειγμαι	ἤπειξαι	ἤπεικται	ἤπειχθον	ἤπειχθον	ἠπείγμεθᾰ	ἤπειχθε	ἠπείγᾰται
	subjunctive	ἠπειγμένος ὦ	ἠπειγμένος ᾖς	ἠπειγμένος ᾖ	ἠπειγμένω ἦτον	ἠπειγμένω ἦτον	ἠπειγμένοι ὦμεν	ἠπειγμένοι ἦτε	ἠπειγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἠπειγμένος εἴην	ἠπειγμένος εἴης	ἠπειγμένος εἴη	ἠπειγμένω εἴητον/εἶτον	ἠπειγμένω εἰήτην/εἴτην	ἠπειγμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἠπειγμένοι εἴητε/εἶτε	ἠπειγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἤπειξο	ἠπείχθω	ἤπειχθον	ἠπείχθων		ἤπειχθε	ἠπείχθων

infinitive						ἠπεῖχθαι
participle	m					ἠπειγμένος
	f					ἠπειγμένη
	n					ἠπειγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

κατεπείγω (katepeígō)

ἐπείγω

Ancient Greek

Alternative forms

Pronunciation

Verb

Conjugation

Derived terms

Further reading