ἐπαγόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pa.ɡó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛ.paˈɡo.mɛ.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.paˈɣo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.paˈɣo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.paˈɣo.me.nos/

Participle

ἐπᾰγόμενος • (epagómenos) m (feminine ἐπᾰγομένη, neuter ἐπᾰγόμενον); first/second declension

present middle participle of ἐπάγω (epágō)

Declension

First and second declension of ἐπᾰγόμενος; ἐπᾰγομένη; ἐπᾰγόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐπᾰγόμενος epagómenos	ἐπᾰγομένη epagoménē	ἐπᾰγόμενον epagómenon	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγομένᾱ epagoménā	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγόμενοι epagómenoi	ἐπᾰγόμεναι epagómenai	ἐπᾰγόμενᾰ epagómena
Genitive	ἐπᾰγομένου epagoménou	ἐπᾰγομένης epagoménēs	ἐπᾰγομένου epagoménou	ἐπᾰγομένοιν epagoménoin	ἐπᾰγομέναιν epagoménain	ἐπᾰγομένοιν epagoménoin	ἐπᾰγομένων epagoménōn	ἐπᾰγομένων epagoménōn	ἐπᾰγομένων epagoménōn
Dative	ἐπᾰγομένῳ epagoménōi	ἐπᾰγομένῃ epagoménēi	ἐπᾰγομένῳ epagoménōi	ἐπᾰγομένοιν epagoménoin	ἐπᾰγομέναιν epagoménain	ἐπᾰγομένοιν epagoménoin	ἐπᾰγομένοις epagoménois	ἐπᾰγομέναις epagoménais	ἐπᾰγομένοις epagoménois
Accusative	ἐπᾰγόμενον epagómenon	ἐπᾰγομένην epagoménēn	ἐπᾰγόμενον epagómenon	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγομένᾱ epagoménā	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγομένους epagoménous	ἐπᾰγομένᾱς epagoménās	ἐπᾰγόμενᾰ epagómena
Vocative	ἐπᾰγόμενε epagómene	ἐπᾰγομένη epagoménē	ἐπᾰγόμενον epagómenon	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγομένᾱ epagoménā	ἐπᾰγομένω epagoménō	ἐπᾰγόμενοι epagómenoi	ἐπᾰγόμεναι epagómenai	ἐπᾰγόμενᾰ epagómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐπᾰγομένως epagoménōs			ἐπᾰγομενώτερος epagomenṓteros			ἐπᾰγομενώτᾰτος epagomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.