ἐξαφανιζομένου

ἐξαφανιζομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ek.sa.pʰa.niz.do.mé.nuː/ → /ek.sa.ɸa.ni.zoˈme.nu/ → /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.sa.pʰa.niz.do.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛk.sa.pʰa.ni.zoˈmɛ.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ek.sa.ɸa.ni.zoˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ek.sa.fa.ni.zoˈme.nu/

Participle

ἐξᾰφᾰνιζομένου • (exaphanizoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of ἐξαφανιζόμενος (exaphanizómenos)