ἐνοικέω

Ancient Greek

Etymology

ἐν- (en-) +‎ οἰκέω (oikéō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.noi̯.ké.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.nyˈke.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.nyˈce.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.nyˈce.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.niˈce.o/

Verb

ἐνοικέω • (enoikéō)

to dwell in, inhabit (with dative or accusative)

Conjugation

Present: ἐνοικέω, ἐνοικέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοικέω	ἐνοικέεις	ἐνοικέει	ἐνοικέετον	ἐνοικέετον	ἐνοικέομεν	ἐνοικέετε	ἐνοικέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνοικέω	ἐνοικέῃς	ἐνοικέῃ	ἐνοικέητον	ἐνοικέητον	ἐνοικέωμεν	ἐνοικέητε	ἐνοικέωσῐ(ν)
	optative	ἐνοικέοιμῐ	ἐνοικέοις	ἐνοικέοι	ἐνοικέοιτον	ἐνοικεοίτην	ἐνοικέοιμεν	ἐνοικέοιτε	ἐνοικέοιεν
	imperative		ἐνοίκεε	ἐνοικεέτω	ἐνοικέετον	ἐνοικεέτων		ἐνοικέετε	ἐνοικεόντων
middle/ passive	indicative	ἐνοικέομαι	ἐνοικέῃ, ἐνοικέει	ἐνοικέεται	ἐνοικέεσθον	ἐνοικέεσθον	ἐνοικεόμεθᾰ	ἐνοικέεσθε	ἐνοικέονται
	subjunctive	ἐνοικέωμαι	ἐνοικέῃ	ἐνοικέηται	ἐνοικέησθον	ἐνοικέησθον	ἐνοικεώμεθᾰ	ἐνοικέησθε	ἐνοικέωνται
	optative	ἐνοικεοίμην	ἐνοικέοιο	ἐνοικέοιτο	ἐνοικέοισθον	ἐνοικεοίσθην	ἐνοικεοίμεθᾰ	ἐνοικέοισθε	ἐνοικέοιντο
	imperative		ἐνοικέου	ἐνοικεέσθω	ἐνοικέεσθον	ἐνοικεέσθων		ἐνοικέεσθε	ἐνοικεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνοικέειν				ἐνοικέεσθαι
participle	m	ἐνοικέων				ἐνοικεόμενος
	f	ἐνοικέουσᾰ				ἐνοικεομένη
	n	ἐνοικέον				ἐνοικεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐνοικῶ, ἐνοικοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοικῶ	ἐνοικεῖς	ἐνοικεῖ	ἐνοικεῖτον	ἐνοικεῖτον	ἐνοικοῦμεν	ἐνοικεῖτε	ἐνοικοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνοικῶ	ἐνοικῇς	ἐνοικῇ	ἐνοικῆτον	ἐνοικῆτον	ἐνοικῶμεν	ἐνοικῆτε	ἐνοικῶσῐ(ν)
	optative	ἐνοικοίην, ἐνοικοῖμῐ	ἐνοικοίης, ἐνοικοῖς	ἐνοικοίη, ἐνοικοῖ	ἐνοικοῖτον, ἐνοικοίητον	ἐνοικοίτην, ἐνοικοιήτην	ἐνοικοῖμεν, ἐνοικοίημεν	ἐνοικοῖτε, ἐνοικοίητε	ἐνοικοῖεν, ἐνοικοίησᾰν
	imperative		ἐνοίκει	ἐνοικείτω	ἐνοικεῖτον	ἐνοικείτων		ἐνοικεῖτε	ἐνοικούντων
middle/ passive	indicative	ἐνοικοῦμαι	ἐνοικεῖ, ἐνοικῇ	ἐνοικεῖται	ἐνοικεῖσθον	ἐνοικεῖσθον	ἐνοικούμεθᾰ	ἐνοικεῖσθε	ἐνοικοῦνται
	subjunctive	ἐνοικῶμαι	ἐνοικῇ	ἐνοικῆται	ἐνοικῆσθον	ἐνοικῆσθον	ἐνοικώμεθᾰ	ἐνοικῆσθε	ἐνοικῶνται
	optative	ἐνοικοίμην	ἐνοικοῖο	ἐνοικοῖτο	ἐνοικοῖσθον	ἐνοικοίσθην	ἐνοικοίμεθᾰ	ἐνοικοῖσθε	ἐνοικοῖντο
	imperative		ἐνοικοῦ	ἐνοικείσθω	ἐνοικεῖσθον	ἐνοικείσθων		ἐνοικεῖσθε	ἐνοικείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνοικεῖν				ἐνοικεῖσθαι
participle	m	ἐνοικῶν				ἐνοικούμενος
	f	ἐνοικοῦσᾰ				ἐνοικουμένη
	n	ἐνοικοῦν				ἐνοικούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνῴκεον, ἐνῳκεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνῴκεον	ἐνῴκεες	ἐνῴκεε(ν)	ἐνῳκέετον	ἐνῳκεέτην	ἐνῳκέομεν	ἐνῳκέετε	ἐνῴκεον
middle/ passive	indicative	ἐνῳκεόμην	ἐνῳκέου	ἐνῳκέετο	ἐνῳκέεσθον	ἐνῳκεέσθην	ἐνῳκεόμεθᾰ	ἐνῳκέεσθε	ἐνῳκέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐνῴκουν, ἐνῳκούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνῴκουν	ἐνῴκεις	ἐνῴκει	ἐνῳκεῖτον	ἐνῳκείτην	ἐνῳκοῦμεν	ἐνῳκεῖτε	ἐνῴκουν
middle/ passive	indicative	ἐνῳκούμην	ἐνῳκοῦ	ἐνῳκεῖτο	ἐνῳκεῖσθον	ἐνῳκείσθην	ἐνῳκούμεθᾰ	ἐνῳκεῖσθε	ἐνῳκοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐνοικήσω, ἐνοικήσομαι, ἐνοικηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνοικήσω	ἐνοικήσεις	ἐνοικήσει	ἐνοικήσετον	ἐνοικήσετον	ἐνοικήσομεν	ἐνοικήσετε	ἐνοικήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐνοικήσοιμῐ	ἐνοικήσοις	ἐνοικήσοι	ἐνοικήσοιτον	ἐνοικησοίτην	ἐνοικήσοιμεν	ἐνοικήσοιτε	ἐνοικήσοιεν
middle	indicative	ἐνοικήσομαι	ἐνοικήσῃ, ἐνοικήσει	ἐνοικήσεται	ἐνοικήσεσθον	ἐνοικήσεσθον	ἐνοικησόμεθᾰ	ἐνοικήσεσθε	ἐνοικήσονται
middle	optative	ἐνοικησοίμην	ἐνοικήσοιο	ἐνοικήσοιτο	ἐνοικήσοισθον	ἐνοικησοίσθην	ἐνοικησοίμεθᾰ	ἐνοικήσοισθε	ἐνοικήσοιντο
passive	indicative	ἐνοικηθήσομαι	ἐνοικηθήσῃ	ἐνοικηθήσεται	ἐνοικηθήσεσθον	ἐνοικηθήσεσθον	ἐνοικηθησόμεθᾰ	ἐνοικηθήσεσθε	ἐνοικηθήσονται
passive	optative	ἐνοικηθησοίμην	ἐνοικηθήσοιο	ἐνοικηθήσοιτο	ἐνοικηθήσοισθον	ἐνοικηθησοίσθην	ἐνοικηθησοίμεθᾰ	ἐνοικηθήσοισθε	ἐνοικηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐνοικήσειν			ἐνοικήσεσθαι		ἐνοικηθήσεσθαι
participle	m	ἐνοικήσων			ἐνοικησόμενος		ἐνοικηθησόμενος
	f	ἐνοικήσουσᾰ			ἐνοικησομένη		ἐνοικηθησομένη
	n	ἐνοικῆσον			ἐνοικησόμενον		ἐνοικηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐνῴκησᾰ, ἐνῳκησᾰ́μην, ἐνῳκήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνῴκησᾰ	ἐνῴκησᾰς	ἐνῴκησε(ν)	ἐνῳκήσᾰτον	ἐνῳκησᾰ́την	ἐνῳκήσᾰμεν	ἐνῳκήσᾰτε	ἐνῴκησᾰν
	subjunctive	ἐνοικήσω	ἐνοικήσῃς	ἐνοικήσῃ	ἐνοικήσητον	ἐνοικήσητον	ἐνοικήσωμεν	ἐνοικήσητε	ἐνοικήσωσῐ(ν)
	optative	ἐνοικήσαιμῐ	ἐνοικήσειᾰς, ἐνοικήσαις	ἐνοικήσειε(ν), ἐνοικήσαι	ἐνοικήσαιτον	ἐνοικησαίτην	ἐνοικήσαιμεν	ἐνοικήσαιτε	ἐνοικήσειᾰν, ἐνοικήσαιεν
	imperative		ἐνοίκησον	ἐνοικησᾰ́τω	ἐνοικήσᾰτον	ἐνοικησᾰ́των		ἐνοικήσᾰτε	ἐνοικησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνῳκησᾰ́μην	ἐνῳκήσω	ἐνῳκήσᾰτο	ἐνῳκήσᾰσθον	ἐνῳκησᾰ́σθην	ἐνῳκησᾰ́μεθᾰ	ἐνῳκήσᾰσθε	ἐνῳκήσᾰντο
	subjunctive	ἐνοικήσωμαι	ἐνοικήσῃ	ἐνοικήσηται	ἐνοικήσησθον	ἐνοικήσησθον	ἐνοικησώμεθᾰ	ἐνοικήσησθε	ἐνοικήσωνται
	optative	ἐνοικησαίμην	ἐνοικήσαιο	ἐνοικήσαιτο	ἐνοικήσαισθον	ἐνοικησαίσθην	ἐνοικησαίμεθᾰ	ἐνοικήσαισθε	ἐνοικήσαιντο
	imperative		ἐνοίκησαι	ἐνοικησᾰ́σθω	ἐνοικήσᾰσθον	ἐνοικησᾰ́σθων		ἐνοικήσᾰσθε	ἐνοικησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνῳκήθην	ἐνῳκήθης	ἐνῳκήθη	ἐνῳκήθητον	ἐνῳκηθήτην	ἐνῳκήθημεν	ἐνῳκήθητε	ἐνῳκήθησᾰν
	subjunctive	ἐνοικηθῶ	ἐνοικηθῇς	ἐνοικηθῇ	ἐνοικηθῆτον	ἐνοικηθῆτον	ἐνοικηθῶμεν	ἐνοικηθῆτε	ἐνοικηθῶσῐ(ν)
	optative	ἐνοικηθείην	ἐνοικηθείης	ἐνοικηθείη	ἐνοικηθεῖτον, ἐνοικηθείητον	ἐνοικηθείτην, ἐνοικηθειήτην	ἐνοικηθεῖμεν, ἐνοικηθείημεν	ἐνοικηθεῖτε, ἐνοικηθείητε	ἐνοικηθεῖεν, ἐνοικηθείησᾰν
	imperative		ἐνοικήθητῐ	ἐνοικηθήτω	ἐνοικήθητον	ἐνοικηθήτων		ἐνοικήθητε	ἐνοικηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐνοικῆσαι			ἐνοικήσᾰσθαι		ἐνοικηθῆναι
participle	m	ἐνοικήσᾱς			ἐνοικησᾰ́μενος		ἐνοικηθείς
	f	ἐνοικήσᾱσᾰ			ἐνοικησᾰμένη		ἐνοικηθεῖσᾰ
	n	ἐνοικῆσᾰν			ἐνοικησᾰ́μενον		ἐνοικηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐνῴκηκᾰ, ἐνῴκημαι