ἐνδοιάζω
Ancient Greek
Etymology
From ἐν δοιῇ (en doiêi, “in doubt”) + -άζω (-ázō).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /en.doi̯.á.zɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /en.dyˈa.zo/
- (4th CE Koine) IPA(key): /en.dyˈa.zo/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /en.dyˈa.zo/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /en.diˈa.zo/
Verb
ἐνδοιάζω • (endoiázō)
- to be in doubt, be at a loss
- (passive) to be a matter of doubt
Conjugation
Present: ἐνδοιάζω, ἐνδοιάζομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνδοιάζω | ἐνδοιάζεις | ἐνδοιάζει | ἐνδοιάζετον | ἐνδοιάζετον | ἐνδοιάζομεν | ἐνδοιάζετε | ἐνδοιάζουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἐνδοιάζω | ἐνδοιάζῃς | ἐνδοιάζῃ | ἐνδοιάζητον | ἐνδοιάζητον | ἐνδοιάζωμεν | ἐνδοιάζητε | ἐνδοιάζωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνδοιάζοιμῐ | ἐνδοιάζοις | ἐνδοιάζοι | ἐνδοιάζοιτον | ἐνδοιαζοίτην | ἐνδοιάζοιμεν | ἐνδοιάζοιτε | ἐνδοιάζοιεν | |||||
imperative | ἐνδοίαζε | ἐνδοιαζέτω | ἐνδοιάζετον | ἐνδοιαζέτων | ἐνδοιάζετε | ἐνδοιαζόντων | |||||||
middle/ passive | indicative | ἐνδοιάζομαι | ἐνδοιάζῃ, ἐνδοιάζει | ἐνδοιάζεται | ἐνδοιάζεσθον | ἐνδοιάζεσθον | ἐνδοιαζόμεθᾰ | ἐνδοιάζεσθε | ἐνδοιάζονται | ||||
subjunctive | ἐνδοιάζωμαι | ἐνδοιάζῃ | ἐνδοιάζηται | ἐνδοιάζησθον | ἐνδοιάζησθον | ἐνδοιαζώμεθᾰ | ἐνδοιάζησθε | ἐνδοιάζωνται | |||||
optative | ἐνδοιαζοίμην | ἐνδοιάζοιο | ἐνδοιάζοιτο | ἐνδοιάζοισθον | ἐνδοιαζοίσθην | ἐνδοιαζοίμεθᾰ | ἐνδοιάζοισθε | ἐνδοιάζοιντο | |||||
imperative | ἐνδοιάζου | ἐνδοιαζέσθω | ἐνδοιάζεσθον | ἐνδοιαζέσθων | ἐνδοιάζεσθε | ἐνδοιαζέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἐνδοιάζειν | ἐνδοιάζεσθαι | |||||||||||
participle | m | ἐνδοιάζων | ἐνδοιαζόμενος | ||||||||||
f | ἐνδοιάζουσᾰ | ἐνδοιαζομένη | |||||||||||
n | ἐνδοιᾶζον | ἐνδοιαζόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐνεδοίαζον, ἐνεδοιαζόμην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνεδοίαζον | ἐνεδοίαζες | ἐνεδοίαζε(ν) | ἐνεδοιάζετον | ἐνεδοιαζέτην | ἐνεδοιάζομεν | ἐνεδοιάζετε | ἐνεδοίαζον | ||||
middle/ passive | indicative | ἐνεδοιαζόμην | ἐνεδοιάζου | ἐνεδοιάζετο | ἐνεδοιάζεσθον | ἐνεδοιαζέσθην | ἐνεδοιαζόμεθᾰ | ἐνεδοιάζεσθε | ἐνεδοιάζοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἐνεδοίασᾰ, ἐνεδοιασᾰ́μην, ἐνεδοιάσθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνεδοίασᾰ | ἐνεδοίασᾰς | ἐνεδοίασε(ν) | ἐνεδοιάσᾰτον | ἐνεδοιασᾰ́την | ἐνεδοιάσᾰμεν | ἐνεδοιάσᾰτε | ἐνεδοίασᾰν | ||||
subjunctive | ἐνδοιάσω | ἐνδοιάσῃς | ἐνδοιάσῃ | ἐνδοιάσητον | ἐνδοιάσητον | ἐνδοιάσωμεν | ἐνδοιάσητε | ἐνδοιάσωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνδοιάσαιμῐ | ἐνδοιάσειᾰς, ἐνδοιάσαις | ἐνδοιάσειε(ν), ἐνδοιάσαι | ἐνδοιάσαιτον | ἐνδοιασαίτην | ἐνδοιάσαιμεν | ἐνδοιάσαιτε | ἐνδοιάσειᾰν, ἐνδοιάσαιεν | |||||
imperative | ἐνδοίασον | ἐνδοιασᾰ́τω | ἐνδοιάσᾰτον | ἐνδοιασᾰ́των | ἐνδοιάσᾰτε | ἐνδοιασᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐνεδοιασᾰ́μην | ἐνεδοιάσω | ἐνεδοιάσᾰτο | ἐνεδοιάσᾰσθον | ἐνεδοιασᾰ́σθην | ἐνεδοιασᾰ́μεθᾰ | ἐνεδοιάσᾰσθε | ἐνεδοιάσᾰντο | ||||
subjunctive | ἐνδοιάσωμαι | ἐνδοιάσῃ | ἐνδοιάσηται | ἐνδοιάσησθον | ἐνδοιάσησθον | ἐνδοιασώμεθᾰ | ἐνδοιάσησθε | ἐνδοιάσωνται | |||||
optative | ἐνδοιασαίμην | ἐνδοιάσαιο | ἐνδοιάσαιτο | ἐνδοιάσαισθον | ἐνδοιασαίσθην | ἐνδοιασαίμεθᾰ | ἐνδοιάσαισθε | ἐνδοιάσαιντο | |||||
imperative | ἐνδοίασαι | ἐνδοιασᾰ́σθω | ἐνδοιάσᾰσθον | ἐνδοιασᾰ́σθων | ἐνδοιάσᾰσθε | ἐνδοιασᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐνεδοιάσθην | ἐνεδοιάσθης | ἐνεδοιάσθη | ἐνεδοιάσθητον | ἐνεδοιασθήτην | ἐνεδοιάσθημεν | ἐνεδοιάσθητε | ἐνεδοιάσθησᾰν | ||||
subjunctive | ἐνδοιασθῶ | ἐνδοιασθῇς | ἐνδοιασθῇ | ἐνδοιασθῆτον | ἐνδοιασθῆτον | ἐνδοιασθῶμεν | ἐνδοιασθῆτε | ἐνδοιασθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνδοιασθείην | ἐνδοιασθείης | ἐνδοιασθείη | ἐνδοιασθεῖτον, ἐνδοιασθείητον | ἐνδοιασθείτην, ἐνδοιασθειήτην | ἐνδοιασθεῖμεν, ἐνδοιασθείημεν | ἐνδοιασθεῖτε, ἐνδοιασθείητε | ἐνδοιασθεῖεν, ἐνδοιασθείησᾰν | |||||
imperative | ἐνδοιάσθητῐ | ἐνδοιασθήτω | ἐνδοιάσθητον | ἐνδοιασθήτων | ἐνδοιάσθητε | ἐνδοιασθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἐνδοιᾶσαι | ἐνδοιάσᾰσθαι | ἐνδοιασθῆναι | ||||||||||
participle | m | ἐνδοιάσᾱς | ἐνδοιασᾰ́μενος | ἐνδοιασθείς | |||||||||
f | ἐνδοιάσᾱσᾰ | ἐνδοιασᾰμένη | ἐνδοιασθεῖσᾰ | ||||||||||
n | ἐνδοιᾶσᾰν | ἐνδοιασᾰ́μενον | ἐνδοιασθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Further reading
- ἐνδοιάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- ἐνδοιάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
- “ἐνδοιάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- doubt idem, page 248.
- fluctuate idem, page 330.
- hesitate idem, page 398.
- vacillate idem, page 942.
- waver idem, page 967.