ἐνανθρωπέω
Ancient Greek
Etymology
From ἐν (en, “in, into”) + ἄνθρωπος (ánthrōpos, “human”) + -έω (-éō).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /e.nan.tʰrɔː.pé.ɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /e.nan.tʰroˈpe.o/
- (4th CE Koine) IPA(key): /e.nan.θroˈpe.o/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /e.nan.θroˈpe.o/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /e.nan.θroˈpe.o/
Verb
ἐνᾰνθρωπέω • (enanthrōpéō)
- put on man's nature, become human
- Ἀθανάσιος Ἀλεξανδρείας (300 - 373): Αὐτὸς γὰρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν.
Inflection
Present: ἐνᾰνθρωπέω, ἐνᾰνθρωπέομαι (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνᾰνθρωπέω | ἐνᾰνθρωπέεις | ἐνᾰνθρωπέει | ἐνᾰνθρωπέετον | ἐνᾰνθρωπέετον | ἐνᾰνθρωπέομεν | ἐνᾰνθρωπέετε | ἐνᾰνθρωπέουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπέω | ἐνᾰνθρωπέῃς | ἐνᾰνθρωπέῃ | ἐνᾰνθρωπέητον | ἐνᾰνθρωπέητον | ἐνᾰνθρωπέωμεν | ἐνᾰνθρωπέητε | ἐνᾰνθρωπέωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνᾰνθρωπέοιμῐ | ἐνᾰνθρωπέοις | ἐνᾰνθρωπέοι | ἐνᾰνθρωπέοιτον | ἐνᾰνθρωπεοίτην | ἐνᾰνθρωπέοιμεν | ἐνᾰνθρωπέοιτε | ἐνᾰνθρωπέοιεν | |||||
imperative | ἐνᾰνθρώπεε | ἐνᾰνθρωπεέτω | ἐνᾰνθρωπέετον | ἐνᾰνθρωπεέτων | ἐνᾰνθρωπέετε | ἐνᾰνθρωπεόντων | |||||||
middle/ passive | indicative | ἐνᾰνθρωπέομαι | ἐνᾰνθρωπέῃ, ἐνᾰνθρωπέει | ἐνᾰνθρωπέεται | ἐνᾰνθρωπέεσθον | ἐνᾰνθρωπέεσθον | ἐνᾰνθρωπεόμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπέεσθε | ἐνᾰνθρωπέονται | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπέωμαι | ἐνᾰνθρωπέῃ | ἐνᾰνθρωπέηται | ἐνᾰνθρωπέησθον | ἐνᾰνθρωπέησθον | ἐνᾰνθρωπεώμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπέησθε | ἐνᾰνθρωπέωνται | |||||
optative | ἐνᾰνθρωπεοίμην | ἐνᾰνθρωπέοιο | ἐνᾰνθρωπέοιτο | ἐνᾰνθρωπέοισθον | ἐνᾰνθρωπεοίσθην | ἐνᾰνθρωπεοίμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπέοισθε | ἐνᾰνθρωπέοιντο | |||||
imperative | ἐνᾰνθρωπέου | ἐνᾰνθρωπεέσθω | ἐνᾰνθρωπέεσθον | ἐνᾰνθρωπεέσθων | ἐνᾰνθρωπέεσθε | ἐνᾰνθρωπεέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἐνᾰνθρωπέειν | ἐνᾰνθρωπέεσθαι | |||||||||||
participle | m | ἐνᾰνθρωπέων | ἐνᾰνθρωπεόμενος | ||||||||||
f | ἐνᾰνθρωπέουσᾰ | ἐνᾰνθρωπεομένη | |||||||||||
n | ἐνᾰνθρωπέον | ἐνᾰνθρωπεόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Present: ἐνᾰνθρωπῶ, ἐνᾰνθρωποῦμαι (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνᾰνθρωπῶ | ἐνᾰνθρωπεῖς | ἐνᾰνθρωπεῖ | ἐνᾰνθρωπεῖτον | ἐνᾰνθρωπεῖτον | ἐνᾰνθρωποῦμεν | ἐνᾰνθρωπεῖτε | ἐνᾰνθρωποῦσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπῶ | ἐνᾰνθρωπῇς | ἐνᾰνθρωπῇ | ἐνᾰνθρωπῆτον | ἐνᾰνθρωπῆτον | ἐνᾰνθρωπῶμεν | ἐνᾰνθρωπῆτε | ἐνᾰνθρωπῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνᾰνθρωποίην, ἐνᾰνθρωποῖμῐ | ἐνᾰνθρωποίης, ἐνᾰνθρωποῖς | ἐνᾰνθρωποίη, ἐνᾰνθρωποῖ | ἐνᾰνθρωποῖτον, ἐνᾰνθρωποίητον | ἐνᾰνθρωποίτην, ἐνᾰνθρωποιήτην | ἐνᾰνθρωποῖμεν, ἐνᾰνθρωποίημεν | ἐνᾰνθρωποῖτε, ἐνᾰνθρωποίητε | ἐνᾰνθρωποῖεν, ἐνᾰνθρωποίησᾰν | |||||
imperative | ἐνᾰνθρώπει | ἐνᾰνθρωπείτω | ἐνᾰνθρωπεῖτον | ἐνᾰνθρωπείτων | ἐνᾰνθρωπεῖτε | ἐνᾰνθρωπούντων | |||||||
middle/ passive | indicative | ἐνᾰνθρωποῦμαι | ἐνᾰνθρωπεῖ, ἐνᾰνθρωπῇ | ἐνᾰνθρωπεῖται | ἐνᾰνθρωπεῖσθον | ἐνᾰνθρωπεῖσθον | ἐνᾰνθρωπούμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπεῖσθε | ἐνᾰνθρωποῦνται | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπῶμαι | ἐνᾰνθρωπῇ | ἐνᾰνθρωπῆται | ἐνᾰνθρωπῆσθον | ἐνᾰνθρωπῆσθον | ἐνᾰνθρωπώμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπῆσθε | ἐνᾰνθρωπῶνται | |||||
optative | ἐνᾰνθρωποίμην | ἐνᾰνθρωποῖο | ἐνᾰνθρωποῖτο | ἐνᾰνθρωποῖσθον | ἐνᾰνθρωποίσθην | ἐνᾰνθρωποίμεθᾰ | ἐνᾰνθρωποῖσθε | ἐνᾰνθρωποῖντο | |||||
imperative | ἐνᾰνθρωποῦ | ἐνᾰνθρωπείσθω | ἐνᾰνθρωπεῖσθον | ἐνᾰνθρωπείσθων | ἐνᾰνθρωπεῖσθε | ἐνᾰνθρωπείσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἐνᾰνθρωπεῖν | ἐνᾰνθρωπεῖσθαι | |||||||||||
participle | m | ἐνᾰνθρωπῶν | ἐνᾰνθρωπούμενος | ||||||||||
f | ἐνᾰνθρωποῦσᾰ | ἐνᾰνθρωπουμένη | |||||||||||
n | ἐνᾰνθρωποῦν | ἐνᾰνθρωπούμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐνηνθρώπεον, ἐνηνθρωπεόμην (Uncontracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνηνθρώπεον | ἐνηνθρώπεες | ἐνηνθρώπεε(ν) | ἐνηνθρωπέετον | ἐνηνθρωπεέτην | ἐνηνθρωπέομεν | ἐνηνθρωπέετε | ἐνηνθρώπεον | ||||
middle/ passive | indicative | ἐνηνθρωπεόμην | ἐνηνθρωπέου | ἐνηνθρωπέετο | ἐνηνθρωπέεσθον | ἐνηνθρωπεέσθην | ἐνηνθρωπεόμεθᾰ | ἐνηνθρωπέεσθε | ἐνηνθρωπέοντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Imperfect: ἐνηνθρώπουν, ἐνηνθρωπούμην (Contracted)
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνηνθρώπουν | ἐνηνθρώπεις | ἐνηνθρώπει | ἐνηνθρωπεῖτον | ἐνηνθρωπείτην | ἐνηνθρωποῦμεν | ἐνηνθρωπεῖτε | ἐνηνθρώπουν | ||||
middle/ passive | indicative | ἐνηνθρωπούμην | ἐνηνθρωποῦ | ἐνηνθρωπεῖτο | ἐνηνθρωπεῖσθον | ἐνηνθρωπείσθην | ἐνηνθρωπούμεθᾰ | ἐνηνθρωπεῖσθε | ἐνηνθρωποῦντο | ||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: ἐνᾰνθρωπήσω, ἐνᾰνθρωπήσομαι, ἐνᾰνθρωπηθήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνᾰνθρωπήσω | ἐνᾰνθρωπήσεις | ἐνᾰνθρωπήσει | ἐνᾰνθρωπήσετον | ἐνᾰνθρωπήσετον | ἐνᾰνθρωπήσομεν | ἐνᾰνθρωπήσετε | ἐνᾰνθρωπήσουσῐ(ν) | ||||
optative | ἐνᾰνθρωπήσοιμῐ | ἐνᾰνθρωπήσοις | ἐνᾰνθρωπήσοι | ἐνᾰνθρωπήσοιτον | ἐνᾰνθρωπησοίτην | ἐνᾰνθρωπήσοιμεν | ἐνᾰνθρωπήσοιτε | ἐνᾰνθρωπήσοιεν | |||||
middle | indicative | ἐνᾰνθρωπήσομαι | ἐνᾰνθρωπήσῃ, ἐνᾰνθρωπήσει | ἐνᾰνθρωπήσεται | ἐνᾰνθρωπήσεσθον | ἐνᾰνθρωπήσεσθον | ἐνᾰνθρωπησόμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπήσεσθε | ἐνᾰνθρωπήσονται | ||||
optative | ἐνᾰνθρωπησοίμην | ἐνᾰνθρωπήσοιο | ἐνᾰνθρωπήσοιτο | ἐνᾰνθρωπήσοισθον | ἐνᾰνθρωπησοίσθην | ἐνᾰνθρωπησοίμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπήσοισθε | ἐνᾰνθρωπήσοιντο | |||||
passive | indicative | ἐνᾰνθρωπηθήσομαι | ἐνᾰνθρωπηθήσῃ | ἐνᾰνθρωπηθήσεται | ἐνᾰνθρωπηθήσεσθον | ἐνᾰνθρωπηθήσεσθον | ἐνᾰνθρωπηθησόμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπηθήσεσθε | ἐνᾰνθρωπηθήσονται | ||||
optative | ἐνᾰνθρωπηθησοίμην | ἐνᾰνθρωπηθήσοιο | ἐνᾰνθρωπηθήσοιτο | ἐνᾰνθρωπηθήσοισθον | ἐνᾰνθρωπηθησοίσθην | ἐνᾰνθρωπηθησοίμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπηθήσοισθε | ἐνᾰνθρωπηθήσοιντο | |||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἐνᾰνθρωπήσειν | ἐνᾰνθρωπήσεσθαι | ἐνᾰνθρωπηθήσεσθαι | ||||||||||
participle | m | ἐνᾰνθρωπήσων | ἐνᾰνθρωπησόμενος | ἐνᾰνθρωπηθησόμενος | |||||||||
f | ἐνᾰνθρωπήσουσᾰ | ἐνᾰνθρωπησομένη | ἐνᾰνθρωπηθησομένη | ||||||||||
n | ἐνᾰνθρωπῆσον | ἐνᾰνθρωπησόμενον | ἐνᾰνθρωπηθησόμενον | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Aorist: ἐνηνθρώπησᾰ, ἐνηνθρωπησᾰ́μην, ἐνηνθρωπήθην
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνηνθρώπησᾰ | ἐνηνθρώπησᾰς | ἐνηνθρώπησε(ν) | ἐνηνθρωπήσᾰτον | ἐνηνθρωπησᾰ́την | ἐνηνθρωπήσᾰμεν | ἐνηνθρωπήσᾰτε | ἐνηνθρώπησᾰν | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπήσω | ἐνᾰνθρωπήσῃς | ἐνᾰνθρωπήσῃ | ἐνᾰνθρωπήσητον | ἐνᾰνθρωπήσητον | ἐνᾰνθρωπήσωμεν | ἐνᾰνθρωπήσητε | ἐνᾰνθρωπήσωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνᾰνθρωπήσαιμῐ | ἐνᾰνθρωπήσειᾰς, ἐνᾰνθρωπήσαις | ἐνᾰνθρωπήσειε(ν), ἐνᾰνθρωπήσαι | ἐνᾰνθρωπήσαιτον | ἐνᾰνθρωπησαίτην | ἐνᾰνθρωπήσαιμεν | ἐνᾰνθρωπήσαιτε | ἐνᾰνθρωπήσειᾰν, ἐνᾰνθρωπήσαιεν | |||||
imperative | ἐνᾰνθρώπησον | ἐνᾰνθρωπησᾰ́τω | ἐνᾰνθρωπήσᾰτον | ἐνᾰνθρωπησᾰ́των | ἐνᾰνθρωπήσᾰτε | ἐνᾰνθρωπησᾰ́ντων | |||||||
middle | indicative | ἐνηνθρωπησᾰ́μην | ἐνηνθρωπήσω | ἐνηνθρωπήσᾰτο | ἐνηνθρωπήσᾰσθον | ἐνηνθρωπησᾰ́σθην | ἐνηνθρωπησᾰ́μεθᾰ | ἐνηνθρωπήσᾰσθε | ἐνηνθρωπήσᾰντο | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπήσωμαι | ἐνᾰνθρωπήσῃ | ἐνᾰνθρωπήσηται | ἐνᾰνθρωπήσησθον | ἐνᾰνθρωπήσησθον | ἐνᾰνθρωπησώμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπήσησθε | ἐνᾰνθρωπήσωνται | |||||
optative | ἐνᾰνθρωπησαίμην | ἐνᾰνθρωπήσαιο | ἐνᾰνθρωπήσαιτο | ἐνᾰνθρωπήσαισθον | ἐνᾰνθρωπησαίσθην | ἐνᾰνθρωπησαίμεθᾰ | ἐνᾰνθρωπήσαισθε | ἐνᾰνθρωπήσαιντο | |||||
imperative | ἐνᾰνθρώπησαι | ἐνᾰνθρωπησᾰ́σθω | ἐνᾰνθρωπήσᾰσθον | ἐνᾰνθρωπησᾰ́σθων | ἐνᾰνθρωπήσᾰσθε | ἐνᾰνθρωπησᾰ́σθων | |||||||
passive | indicative | ἐνηνθρωπήθην | ἐνηνθρωπήθης | ἐνηνθρωπήθη | ἐνηνθρωπήθητον | ἐνηνθρωπηθήτην | ἐνηνθρωπήθημεν | ἐνηνθρωπήθητε | ἐνηνθρωπήθησᾰν | ||||
subjunctive | ἐνᾰνθρωπηθῶ | ἐνᾰνθρωπηθῇς | ἐνᾰνθρωπηθῇ | ἐνᾰνθρωπηθῆτον | ἐνᾰνθρωπηθῆτον | ἐνᾰνθρωπηθῶμεν | ἐνᾰνθρωπηθῆτε | ἐνᾰνθρωπηθῶσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνᾰνθρωπηθείην | ἐνᾰνθρωπηθείης | ἐνᾰνθρωπηθείη | ἐνᾰνθρωπηθεῖτον, ἐνᾰνθρωπηθείητον | ἐνᾰνθρωπηθείτην, ἐνᾰνθρωπηθειήτην | ἐνᾰνθρωπηθεῖμεν, ἐνᾰνθρωπηθείημεν | ἐνᾰνθρωπηθεῖτε, ἐνᾰνθρωπηθείητε | ἐνᾰνθρωπηθεῖεν, ἐνᾰνθρωπηθείησᾰν | |||||
imperative | ἐνᾰνθρωπήθητῐ | ἐνᾰνθρωπηθήτω | ἐνᾰνθρωπήθητον | ἐνᾰνθρωπηθήτων | ἐνᾰνθρωπήθητε | ἐνᾰνθρωπηθέντων | |||||||
active | middle | passive | |||||||||||
infinitive | ἐνᾰνθρωπῆσαι | ἐνᾰνθρωπήσᾰσθαι | ἐνᾰνθρωπηθῆναι | ||||||||||
participle | m | ἐνᾰνθρωπήσᾱς | ἐνᾰνθρωπησᾰ́μενος | ἐνᾰνθρωπηθείς | |||||||||
f | ἐνᾰνθρωπήσᾱσᾰ | ἐνᾰνθρωπησᾰμένη | ἐνᾰνθρωπηθεῖσᾰ | ||||||||||
n | ἐνᾰνθρωπῆσᾰν | ἐνᾰνθρωπησᾰ́μενον | ἐνᾰνθρωπηθέν | ||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: ἐνηνθρώπηκᾰ, ἐνηνθρώπημαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | ἐνηνθρώπηκᾰ | ἐνηνθρώπηκᾰς | ἐνηνθρώπηκε(ν) | ἐνηνθρωπήκᾰτον | ἐνηνθρωπήκᾰτον | ἐνηνθρωπήκᾰμεν | ἐνηνθρωπήκᾰτε | ἐνηνθρωπήκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | ἐνηνθρωπήκω | ἐνηνθρωπήκῃς | ἐνηνθρωπήκῃ | ἐνηνθρωπήκητον | ἐνηνθρωπήκητον | ἐνηνθρωπήκωμεν | ἐνηνθρωπήκητε | ἐνηνθρωπήκωσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνηνθρωπήκοιμῐ, ἐνηνθρωπηκοίην | ἐνηνθρωπήκοις, ἐνηνθρωπηκοίης | ἐνηνθρωπήκοι, ἐνηνθρωπηκοίη | ἐνηνθρωπήκοιτον | ἐνηνθρωπηκοίτην | ἐνηνθρωπήκοιμεν | ἐνηνθρωπήκοιτε | ἐνηνθρωπήκοιεν | |||||
imperative | ἐνηνθρώπηκε | ἐνηνθρωπηκέτω | ἐνηνθρωπήκετον | ἐνηνθρωπηκέτων | ἐνηνθρωπήκετε | ἐνηνθρωπηκόντων | |||||||
middle/ passive | indicative | ἐνηνθρώπημαι | ἐνηνθρώπησαι | ἐνηνθρώπηται | ἐνηνθρώπησθον | ἐνηνθρώπησθον | ἐνηνθρωπήμεθᾰ | ἐνηνθρώπησθε | ἐνηνθρώπηνται | ||||
subjunctive | ἐνηνθρωπημένος ὦ | ἐνηνθρωπημένος ᾖς | ἐνηνθρωπημένος ᾖ | ἐνηνθρωπημένω ἦτον | ἐνηνθρωπημένω ἦτον | ἐνηνθρωπημένοι ὦμεν | ἐνηνθρωπημένοι ἦτε | ἐνηνθρωπημένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | ἐνηνθρωπημένος εἴην | ἐνηνθρωπημένος εἴης | ἐνηνθρωπημένος εἴη | ἐνηνθρωπημένω εἴητον/εἶτον | ἐνηνθρωπημένω εἰήτην/εἴτην | ἐνηνθρωπημένοι εἴημεν/εἶμεν | ἐνηνθρωπημένοι εἴητε/εἶτε | ἐνηνθρωπημένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | ἐνηνθρώπησο | ἐνηνθρωπήσθω | ἐνηνθρώπησθον | ἐνηνθρωπήσθων | ἐνηνθρώπησθε | ἐνηνθρωπήσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | ἐνηνθρωπηκέναι | ἐνηνθρωπῆσθαι | |||||||||||
participle | m | ἐνηνθρωπηκώς | ἐνηνθρωπημένος | ||||||||||
f | ἐνηνθρωπηκυῖᾰ | ἐνηνθρωπημένη | |||||||||||
n | ἐνηνθρωπηκός | ἐνηνθρωπημένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Further reading
- “ἐνανθρωπέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “ἐνανθρωπέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- ἐνανθρωπέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “ἐνανθρωπέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter