ἐκστρατεύω

See also: εκστρατεύω

Ancient Greek

Etymology

ἐκ- (ek-, “out of, from”) +‎ στρᾰτεύω (strateúō, “to advance with an army; wage war; serve in an army”) from στρᾰτός (stratós, “army, band of men”) +‎ -εύω (-eúō, verbal suffix)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eks.tra.těu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eks.traˈte.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eks.traˈte.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eks.traˈte.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eks.traˈte.vo/

Verb

ἐκστρᾰτεύω • (ekstrateúō)

(intransitive) to march out; go off on an expedition, depart for a campaign
(intransitive) to organize and launch an expedition or campaign
(transitive) to march out (an individual or band of men); order (a soldier or an army) to start marching
(military) to recruit for and wage a campaign; plan and execute an operation (as part of a battle or war)
(perfect, military) to conclude a campaign
(middle, military) to take the field (for combat operations)
(passive, military) to be in the field (said of a general or his troops on a battlefield)
(passive, military) to be engaged in active service; be employed on active duty
(perfect, in the mediopassive, military) to have ended a campaign; be a veteran of a completed expedition
(perfect, in the mediopassive, military, participle, substantively) a veteran (who experienced a campaign or expedition to its conclusion)

Conjugation

Present: ἐκστρᾰτεύω, ἐκστρᾰτεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκστρᾰτεύω	ἐκστρᾰτεύεις	ἐκστρᾰτεύει	ἐκστρᾰτεύετον	ἐκστρᾰτεύετον	ἐκστρᾰτεύομεν	ἐκστρᾰτεύετε	ἐκστρᾰτεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκστρᾰτεύω	ἐκστρᾰτεύῃς	ἐκστρᾰτεύῃ	ἐκστρᾰτεύητον	ἐκστρᾰτεύητον	ἐκστρᾰτεύωμεν	ἐκστρᾰτεύητε	ἐκστρᾰτεύωσῐ(ν)
	optative	ἐκστρᾰτεύοιμῐ	ἐκστρᾰτεύοις	ἐκστρᾰτεύοι	ἐκστρᾰτεύοιτον	ἐκστρᾰτευοίτην	ἐκστρᾰτεύοιμεν	ἐκστρᾰτεύοιτε	ἐκστρᾰτεύοιεν
	imperative		ἐκστρᾰ́τευε	ἐκστρᾰτευέτω	ἐκστρᾰτεύετον	ἐκστρᾰτευέτων		ἐκστρᾰτεύετε	ἐκστρᾰτευόντων
middle/ passive	indicative	ἐκστρᾰτεύομαι	ἐκστρᾰτεύῃ, ἐκστρᾰτεύει	ἐκστρᾰτεύεται	ἐκστρᾰτεύεσθον	ἐκστρᾰτεύεσθον	ἐκστρᾰτευόμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύεσθε	ἐκστρᾰτεύονται
	subjunctive	ἐκστρᾰτεύωμαι	ἐκστρᾰτεύῃ	ἐκστρᾰτεύηται	ἐκστρᾰτεύησθον	ἐκστρᾰτεύησθον	ἐκστρᾰτευώμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύησθε	ἐκστρᾰτεύωνται
	optative	ἐκστρᾰτευοίμην	ἐκστρᾰτεύοιο	ἐκστρᾰτεύοιτο	ἐκστρᾰτεύοισθον	ἐκστρᾰτευοίσθην	ἐκστρᾰτευοίμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύοισθε	ἐκστρᾰτεύοιντο
	imperative		ἐκστρᾰτεύου	ἐκστρᾰτευέσθω	ἐκστρᾰτεύεσθον	ἐκστρᾰτευέσθων		ἐκστρᾰτεύεσθε	ἐκστρᾰτευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκστρᾰτεύειν				ἐκστρᾰτεύεσθαι
participle	m	ἐκστρᾰτεύων				ἐκστρᾰτευόμενος
	f	ἐκστρᾰτεύουσᾰ				ἐκστρᾰτευομένη
	n	ἐκστρᾰτεῦον				ἐκστρᾰτευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξεστρᾰ́τευον, ἐξεστρᾰτευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεστρᾰ́τευον	ἐξεστρᾰ́τευες	ἐξεστρᾰ́τευε(ν)	ἐξεστρᾰτεύετον	ἐξεστρᾰτευέτην	ἐξεστρᾰτεύομεν	ἐξεστρᾰτεύετε	ἐξεστρᾰ́τευον
middle/ passive	indicative	ἐξεστρᾰτευόμην	ἐξεστρᾰτεύου	ἐξεστρᾰτεύετο	ἐξεστρᾰτεύεσθον	ἐξεστρᾰτευέσθην	ἐξεστρᾰτευόμεθᾰ	ἐξεστρᾰτεύεσθε	ἐξεστρᾰτεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐκστρᾰτεύσω, ἐκστρᾰτεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκστρᾰτεύσω	ἐκστρᾰτεύσεις	ἐκστρᾰτεύσει	ἐκστρᾰτεύσετον	ἐκστρᾰτεύσετον	ἐκστρᾰτεύσομεν	ἐκστρᾰτεύσετε	ἐκστρᾰτεύσουσῐ(ν)
active	optative	ἐκστρᾰτεύσοιμῐ	ἐκστρᾰτεύσοις	ἐκστρᾰτεύσοι	ἐκστρᾰτεύσοιτον	ἐκστρᾰτευσοίτην	ἐκστρᾰτεύσοιμεν	ἐκστρᾰτεύσοιτε	ἐκστρᾰτεύσοιεν
middle	indicative	ἐκστρᾰτεύσομαι	ἐκστρᾰτεύσῃ, ἐκστρᾰτεύσει	ἐκστρᾰτεύσεται	ἐκστρᾰτεύσεσθον	ἐκστρᾰτεύσεσθον	ἐκστρᾰτευσόμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύσεσθε	ἐκστρᾰτεύσονται
middle	optative	ἐκστρᾰτευσοίμην	ἐκστρᾰτεύσοιο	ἐκστρᾰτεύσοιτο	ἐκστρᾰτεύσοισθον	ἐκστρᾰτευσοίσθην	ἐκστρᾰτευσοίμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύσοισθε	ἐκστρᾰτεύσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐκστρᾰτεύσειν			ἐκστρᾰτεύσεσθαι
participle	m	ἐκστρᾰτεύσων			ἐκστρᾰτευσόμενος
	f	ἐκστρᾰτεύσουσᾰ			ἐκστρᾰτευσομένη
	n	ἐκστρᾰτεῦσον			ἐκστρᾰτευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξεστρᾰ́τευσᾰ, ἐξεστρᾰτευσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξεστρᾰ́τευσᾰ	ἐξεστρᾰ́τευσᾰς	ἐξεστρᾰ́τευσε(ν)	ἐξεστρᾰτεύσᾰτον	ἐξεστρᾰτευσᾰ́την	ἐξεστρᾰτεύσᾰμεν	ἐξεστρᾰτεύσᾰτε	ἐξεστρᾰ́τευσᾰν
	subjunctive	ἐκστρᾰτεύσω	ἐκστρᾰτεύσῃς	ἐκστρᾰτεύσῃ	ἐκστρᾰτεύσητον	ἐκστρᾰτεύσητον	ἐκστρᾰτεύσωμεν	ἐκστρᾰτεύσητε	ἐκστρᾰτεύσωσῐ(ν)
	optative	ἐκστρᾰτεύσαιμῐ	ἐκστρᾰτεύσειᾰς, ἐκστρᾰτεύσαις	ἐκστρᾰτεύσειε(ν), ἐκστρᾰτεύσαι	ἐκστρᾰτεύσαιτον	ἐκστρᾰτευσαίτην	ἐκστρᾰτεύσαιμεν	ἐκστρᾰτεύσαιτε	ἐκστρᾰτεύσειᾰν, ἐκστρᾰτεύσαιεν
	imperative		ἐκστρᾰ́τευσον	ἐκστρᾰτευσᾰ́τω	ἐκστρᾰτεύσᾰτον	ἐκστρᾰτευσᾰ́των		ἐκστρᾰτεύσᾰτε	ἐκστρᾰτευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξεστρᾰτευσᾰ́μην	ἐξεστρᾰτεύσω	ἐξεστρᾰτεύσᾰτο	ἐξεστρᾰτεύσᾰσθον	ἐξεστρᾰτευσᾰ́σθην	ἐξεστρᾰτευσᾰ́μεθᾰ	ἐξεστρᾰτεύσᾰσθε	ἐξεστρᾰτεύσᾰντο
	subjunctive	ἐκστρᾰτεύσωμαι	ἐκστρᾰτεύσῃ	ἐκστρᾰτεύσηται	ἐκστρᾰτεύσησθον	ἐκστρᾰτεύσησθον	ἐκστρᾰτευσώμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύσησθε	ἐκστρᾰτεύσωνται
	optative	ἐκστρᾰτευσαίμην	ἐκστρᾰτεύσαιο	ἐκστρᾰτεύσαιτο	ἐκστρᾰτεύσαισθον	ἐκστρᾰτευσαίσθην	ἐκστρᾰτευσαίμεθᾰ	ἐκστρᾰτεύσαισθε	ἐκστρᾰτεύσαιντο
	imperative		ἐκστρᾰ́τευσαι	ἐκστρᾰτευσᾰ́σθω	ἐκστρᾰτεύσᾰσθον	ἐκστρᾰτευσᾰ́σθων		ἐκστρᾰτεύσᾰσθε	ἐκστρᾰτευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐκστρᾰτεῦσαι			ἐκστρᾰτεύσᾰσθαι
participle	m	ἐκστρᾰτεύσᾱς			ἐκστρᾰτευσᾰ́μενος
	f	ἐκστρᾰτεύσᾱσᾰ			ἐκστρᾰτευσᾰμένη
	n	ἐκστρᾰτεῦσᾰν			ἐκστρᾰτευσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐξεστρᾰ́τευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἐξεστρᾰ́τευμαι	ἐξεστρᾰ́τευσαι	ἐξεστρᾰ́τευται	ἐξεστρᾰ́τευσθον	ἐξεστρᾰ́τευσθον	ἐξεστρᾰτεύμεθᾰ	ἐξεστρᾰ́τευσθε	ἐξεστρᾰ́τευνται
	subjunctive	ἐξεστρᾰτευμένος ὦ	ἐξεστρᾰτευμένος ᾖς	ἐξεστρᾰτευμένος ᾖ	ἐξεστρᾰτευμένω ἦτον	ἐξεστρᾰτευμένω ἦτον	ἐξεστρᾰτευμένοι ὦμεν	ἐξεστρᾰτευμένοι ἦτε	ἐξεστρᾰτευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐξεστρᾰτευμένος εἴην	ἐξεστρᾰτευμένος εἴης	ἐξεστρᾰτευμένος εἴη	ἐξεστρᾰτευμένω εἴητον/εἶτον	ἐξεστρᾰτευμένω εἰήτην/εἴτην	ἐξεστρᾰτευμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐξεστρᾰτευμένοι εἴητε/εἶτε	ἐξεστρᾰτευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐξεστρᾰ́τευσο	ἐξεστρᾰτεύσθω	ἐξεστρᾰ́τευσθον	ἐξεστρᾰτεύσθων		ἐξεστρᾰ́τευσθε	ἐξεστρᾰτεύσθων
						middle/passive
infinitive						ἐξεστρᾰτεῦσθαι
participle	m					ἐξεστρᾰτευμένος
	f					ἐξεστρᾰτευμένη
	n					ἐξεστρᾰτευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

ἐκστρατεία (ekstrateía)
ἐκστράτευσις (ekstráteusis)

Descendants

Greek: εκστρατεύω (ekstratévo)