ἐγκεντρίς

ἐγκεντρίς

Ancient Greek

Etymology

From ἔγκεντρος (énkentros, “furnished with a sting”) +‎ -ῐ́ς (-ís).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eŋ.ken.trís/ → /eɲ.ɟenˈtris/ → /eɲ.ɟenˈdris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eŋ.ken.trís/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eŋ.kenˈtris/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɲ.ɟenˈtris/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eɲ.ɟenˈtris/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eɲ.ɟenˈdris/

Noun

ἐγκεντρῐ́ς • (enkentrís) f (genitive ἐγκεντρῐ́δος); third declension

1. sting, prickly object
2. pointed style for writing
3. (in the plural) spurs
4. (in the plural) crampons for climbing

Inflection

Third declension of ἡ ἐγκεντρῐ́ς; τῆς ἐγκεντρῐ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἐγκεντρῐ́ς hē enkentrís	τὼ ἐγκεντρῐ́δε tṑ enkentríde	αἱ ἐγκεντρῐ́δες hai enkentrídes
Genitive	τῆς ἐγκεντρῐ́δος tês enkentrídos	τοῖν ἐγκεντρῐ́δοιν toîn enkentrídoin	τῶν ἐγκεντρῐ́δων tôn enkentrídōn
Dative	τῇ ἐγκεντρῐ́δῐ têi enkentrídi	τοῖν ἐγκεντρῐ́δοιν toîn enkentrídoin	ταῖς ἐγκεντρῐ́σῐ / ἐγκεντρῐ́σῐν taîs enkentrísi(n)
Accusative	τὴν ἐγκεντρῐ́δᾰ tḕn enkentrída	τὼ ἐγκεντρῐ́δε tṑ enkentríde	τᾱ̀ς ἐγκεντρῐ́δᾰς tā̀s enkentrídas
Vocative	ἐγκεντρῐ́ς enkentrís	ἐγκεντρῐ́δε enkentríde	ἐγκεντρῐ́δες enkentrídes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

References

• “ἐγκεντρίς”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἐγκεντρίς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐγκεντρίς in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)